Ah Şiir Yar'asın

Ah "şiir" yar’asın
Ayakaltında ezilen kır çiçekleri
Kan sütüyle topraklar sulandı
Âhh..
Sadece
Sadece!
Dünyaya çiçek kokusunu istedim
Gökyüzünün masmaviliğinde
Öyle güzel iken topraktan şiir kokusu
Anlatamadım kendimden başkasına

Ah "şiir" yar’asın
Kalbimi iki sardunya yaprağı arasında kuruttum
Kalbim kalın kabuklar tuttu "nefret" tutmayan
Ama..
Ama!
Küflü sevmeler gördüm süslü yalanlardan
Bir anıta su bile verdim, papatyalara konu oldu kırgınlıklarım..

Ah "şiir" yar’asın
Hasreti genzimi yakarken
Tebeşir tozundan evler yaptım
gölgemden ağaç
Yağmur sularına yazılar yazdım
Lacivert kalemle İstanbul’u karaladım
Gidenlere el saldım gün batımında
Kimi zaman altyazı geçti gözlerimden
Yerel bir gazetede manşet olmuş acılarım
Ele avuca sığmadı hüzünlerim

Ah "şiir" yar’asın
Şahit oldu gözlerim ateşe
Kulaklarım kurşun sesine
Zaman aşımına uğrarken tanrı aşkların
Sırtımın kanburu çıktı
Güneş uykuya daldı paslı pencerelerde
Çok zaman geçti ömrün yapraklarından
Tozlu raflarda yalnızlığımın pir’i kaldı.

Ah "şiir" yar’asın
Göğe saçlarımdan salıncak astım
gülümsedi yıldızlar
Sonra
Kuş resimlerinden çocuklara gökkuşağı çizdim
Bir kâbusa daha şahit olmasın şiirçiçekleri.!

Âh "dil şikestim"

Ne diyordu Sabahattin Ali
"Yaramın nerede olduğunu biliyorum
Yalnız bir yerlerim çok acıyor.."

Yığıldı cılız bedenim
Susmaktan çatlayınca dudaklarım
Dilkeş şarkılar dinledim
Bir kuş olmak, bir kelebek olmak
bir kum tanesi kadar küçük olmak istedim!
Adım "Serdem olsun" dedim
Bilemezdim
Aşkın bana bu kadar pahalıya patlayacağını

Ah "şiir" yar’asın
Yüreğimin evini ateşe verdin
Soğur mu göğsümdeki yangın?
Bilemezdim
Aşk zarfların üstünde pul
kağıt üzerinde karalama olduğunu

Ah "şiir" yar’asın!
Dünyamı poyraza çevirdin


"Marifet şair olmak değil şiir olmaktır.."


Kurşun yarası