Dicle'ye Dökülür Lal Çığlıklar

Bu benim ve Dicle'nin hikâyesi
Yazılanı en zor olan
Kan damlar kalemin ucundan
Kanı kanla yazmak gerek

-Zehirli barış sözcükleri kansız ilikleri işgale müsait...

Dicle'nin gözleri dolu
Akar her daim tarihin derin sayfalarına
Bebek beşiklerinden örülmüş bentlerde
Gözleri oyulup avuçlarına konulmuş
Çocukluğum oynar

-Usuma gem vururken, apış arasına erken koşmamak için
Parayla satıldı, gönlüme kertik bırakan nergis kokulum...

Susarak severim Dicle'nin kıyısında
Bir tek Dicle bilir sevdiğimi
Güneşle ufkun öpüştüğü yerde
Öfkem dökülür Dicle'ye

-Dicle kabarır hainliklerden
Ruhları geride bırakarak
Bedenleri alıp götürür...


Sözcükleri lal olmuş lügatimin arasında
Ararken gündem tenine uygun doğru ifadeyi
Çocuk bakışlara pelesenk olmuş
Korku kabarır iki kurşun arasında

-İnsanlığın beşiği
Coğrafyası yitik ve talan
Son kalan Hasankeyf'inde
Çatlar atalarımın kemiği ...

İspirto ocakları ile aydınlanan gecelerde
Yıpranmış sayfalardan algıladığım cehalete inkâr bilgileri
Yosun tutmuş ağa zihniyetinden uzak
Yaması bile yırtık ceplerimde sakladım

-Her sofrada bazlamaya katık olan acı soslu haberler
Yutaklara düğümlenir, sindirilmeye namüsait...

Kaç bin yıllık atalarımın fosilleri
İnkâra dayalı tarih sayfalarına giremeden
Kanıta dayalı bilimin keşif sofrasına meze bile olamadan
Dicle'nin sularıyla silinmek istenir

Bilir Dicle... Bilir de...
Tutamaz kendini,
Şatt-Ül-Arap'ta bekleyen Fırat'a kadife dokunuşlu akıştan...