Ve En Çok Bu ıssız Gecelerde Özlüyorum Seni...

Hayalinle avunuyorum şu an,
Ve en çok bu ıssız gecelerde özlüyorum seni...
Önce kafamı koyuyorum herşeyden ümidi kesmiş gibi yastığa,
Sonra dalıyorum hayal alemine,
Düşünüyorum ...
İçinden çıkılamayacak dipsiz bir kuyuda gibiyim,
Dönüyorum ,arıyorum bir çıkış yolu,
Diyorum bu nasıl şey,
Sanki üç bilinmeyenli bir denklem...
Yani güzel gözlüm çıkamıyorum,
Kurtulamıyorum bu dehlizden...
Ve en çok bu ıssız gecelerde özlüyorum seni...
Şimdi uzaklardasın ,
Ama nedendir bilinmez,
Sanki bir yerlerden çıkıp gelecek mişsin gibi geliyor,
Her an gözlerim seni görecekmişcesine tarıyor etrafı...
Biri gelip omzuma dokunacak,
Ve o gelen sen olacak mışsın gibi geliyor,
Lakin yoksun işte bu sessiz ve sensiz şehirde...
Umut vermesende avunuyordum nefesinle,
Gel ve estir bir an önce o sürükleyen rüzgarını
Çünkü şimdiden mahrumum o nefesinden ,
Akşam vuruyor yine geceye,
Ve en çok bu ıssız gecelerde özlüyorum seni...