Yıkıntılar Evreni
"Bazen bitişle yeni bir başlangıç arasında başka bir boyut yaratır insan."
...
içimin harabelerinde ezilmiş bir ruh var
bir kazazede
kurtarılmaktan çoktan ümidi kesmiş
ağır yaralı bir beden giymiş üzerine
evreni anlama çabası tüm izleriyle gözlerinde
koca bir boşluk şeklinde
kul olamama beceriksizliği tüm parmaklarında
kırılmış tırnak uçlarının dibinde
her şey farklı bir algı seviyesine yükselmiş
başka bir dünya yaratılmış sanki
sadece kaybetmişler için
kapıda yazıyor kocaman harflerle
"kazananlar giremez" içeriye
gökyüzü uçurtmuyor içinde kimseyi
tek kanatlı kuşlar tünemiş bu yüzden güneşin gölgesine
ve denizlerinde "can" taşımak yasak
sadece ölü balıklara yer var derinliklerinde
ağaçlar toprağın içine doğru büyüyor
bir intihar görevi sanki büyümeleri
dalları özenle kazıyor kendi mezarlarını
cehenmenin yedi kat dibine
bir kanlı ay gündüzde
bir küskün güneş gecede salınıyor
meydan okuyorlar yaşamsal dengelere
ve yemin ediyorlar
bir daha aşka meze olmamak üzere
bir ruh var içimde
yıkık harabeler evreninde yaşayan
üzerine giymiş bir beden
hiç durmadan kanayan
Çok güzeldi şiir, yüreğinize sağlık Menekşe hanım. Daha nice eserlerini okuyacağımız kaleme gönül özünden selamlar.