Acının Dili Yok

Zaman herşey ilk gün gibi

Acının tazeliğinde tesbih çekiyor ömrüm

Dur durmak bilmeyen yağmur eşliğinde

Kaldırım taşlara vura vura

Loş gecelerin ayazında münbit acılar yumdumsarken

Hüzün serpişir gözlerimin heybesine

Suskunluğun fermuarı çekilir dudaklarıma

Sonrası mı?

Yüreğimde sessiz bir veda

Göç eder uzak diyarlara

Dili olmayan bir uygarlığın sessizliğinden

Ondört mermi vurulur göğüs kafesimden

Yaka paça defne diliyorum

Oysa

Güneş daha vurmamışken yüzüme

Acının dili yok sevgili