Akşam

Akşam



Sararken ufukları fırkat yüklü elemler

Şehirler üzerinde bir el rengini demler


Farkeder insanoğlu güneşin ölümünü

Bir veda edemeden kaybolup giden günü


Sarılır naif eller yavaş yavaş dağlara

Ruhum şimdi meftundur teklifsiz akşamlara


Yollar yorgun su bitkin deniz bağrında uyur

Kapımdan süzülerek içeri gelde buyur


Bu karanlıkta huzur bu karaltıda dua

Gitsende senden kalsın yıldızlar gibi şua


Saçlarım kadar derdi akıtarak aleve

Sana sığınıyorum kölenim seve seve


Tarifsiz o rengine bedenimi kat gitsin

Ruhumu döşek eyle penceremde yat gitsin 


Yetişir rıhtımların kimsesiz taşı olsam

Selvi boylu çamların dalı sırdaşı olsam


Çekerek ciğerime çiçeklerden kokuyu

Ölümsüzlük yurdundan akşam adlı dokuyu.



k.a.gazioğlu 

21 Haziran 2020 83 şiiri var.
Beğenenler (3)
Yorumlar