Aşk Kimse

Ne Akdeniz ne de Boğaz
Samanlık mı seyran olmaz
Samandır iğne içinde
Arayan bilir bulamaz
Bulan da aşkı aramaz



Benimkisi karıncanın bir file
Aşkıdır efendim bilmez aşk kimse
Aşk dediysem gönül gelmesin dile
Maşuk sarımsak yer ölmez aşk kimse

Tufanı yaşayan aşka yanaşmaz
Çölü gören merhametle oynaşmaz
Bakarları çoktur lakin kaynaşmaz
Manda çamur sever gülmez aşk kimse

Derler elbet kemiği yok söz eder
Parfüm sürmüş sinek bana göz eder
Bir kuyruk sallasan pireden keder
Zürafayı yoldan çelmez aşk kimse

Ne fanilik ebedilik peşinde
Can dediğin deliliğin işinde
Kaynıyorsa bir tarhana aşında
Kur’ekmeğe ağız silmez aşk kimse

Şairler filozof olmuş diyorum
Ruh ehli gerçeği bulmuş diyorum
Ben sana sen bana çulmuş diyorum
Tanrıya aşk için gelmez aşk kimse

Evvel idi kalp çarparken lügatte
Daldım kaç sevdaya göz vaziyette
İmdi gün kutludur baş afiyette
Bir kalbi ikiye bölmez aşk kimse

Gencin heyecanı olur meşk ister
Olgunlar giriftar eyler köşk ister
Dünyeviyim ne sanırsın aşk ister
Aşk meydan gezerken yelmez aşk kimse