Âşkın Özrü

Âh kalbim

Hiç kimseyi sevmeyecek kadar kötürümleşti.!

Özür diliyorum ben âşk özürlüsüyüm

_________________________________

Bilme sevgili

Hâlâ tutuşun yüreğim cehennem alevinden

Çiseleyen yağmurda bir tufan kopar

Sensiz olan her düşte bir figân

Şimdi bakışlarımda yeşil bir bahar yorgun

Bedenime hapsedilmiş ruhum dünya d’ar

Yaşadığım her an, içimden bir şey kopup gider

Ve, aynı anlamı arıyorum, anlamı nedir gerçeğin ?

Etrafa bir bakıyorum, ins/anlar..

Zaman, mekan dışı boyut ve ben boyut dışı zamanda

Sabr ateşi hüzün, bir uyku gecesinde

Düşer benim gölgeme, yüreğine bas taş diye

Sessiz yüreğimin sokakları

Saniyeler nabzımda

Ses yok bu vakit

Karanlığa boğ/durduklarım

Hiç şans tanımıyor

Gözlerime iner ağır sisten bir perde

Gece

Zaten zifir

Âhh şu rüzgâr

Gölgenin kokusunu getiriyor kollarıma

Siyah gece

Aynı tuval üzerinde

Karanlığın fırça darbeleriyle...

Yaşadığım anlardan daha ilerisi yok

Hissettiğim

Yakarışım getirdiği afallama

His-sizliğim ise...

...Çoktan terk edilmiş gerisi

Soğuk buzdan taşlar

Düşer benim gölgeme

Kendimle savaşım ezer beni

Güneş doğdu geceden

Yaz mıydı gelen?

Dur..

Papatyayı özledim ilk defa kar ortasında

Birazcık sen vardın onda

Kar tanesiden nâr

Ve ellerin vardı

Kaybettim, ne varsa hâr

Kelepçelenmiş acıya üryan ruhum

Ölmeden g’ebeyim ölüme

Acıların kahr/amanı

Dokunmayın ateşten gömlek giydim.!

Bazen diyorum ki

Hayatın safhasında bir fazlayım

Ne zaman ki

Umut fidesi yeşerse toprağımın bağında...

Yokluk kuraklıkları döner Mezopotamya

Çok yoruldum be annem...

Yanağıma süzülen yaşlarımdan öp benim

Ben idamlığım

Suçsuzluğum affedilmez benim.!

Ve, sonra

"âşk" nedir, diye sordular " âşk mı " dedim

"ben özürlüyüm aşkın % 99 özürlüsü bilmem ki âşkı deliler, ölüler bilmez "