Bambaşka Bir Zamanın Konusu

Adımlarımın altında bir bir ufalanıyor kaldırım taşları 

Bastığım yerden bir çığlık, 

Biraz korku, pişmanlık 

Gözlerin gökyüzüme değdikçe 

Bir kin kaplıyor dünyamı 

Ve bir korkuluğun tahta bacakları, 

Çatırdıyor korkudan 

Bir rüzgar esiyor kuruca, 

Savruluyor ruhum bir oraya, bir buraya 

Gözümün yaşı kalmadı, 

Canım ağlıyor artık inan 

Canım kanıyor sustukça 

Ve acizce sözlerimi yuttukça

Sevgim kin güdüyor yalnızlığa 

Ama bir o kadar da yalnızım aslında 

Öyle körü körüne inanıyorum 

Bir gün öyle biri gelecek ki 

Üstüne çıkıp seni de gömecek bağrıma 

Ya da ölüme canımı teslim ederken, 

Yine ismin titreyecek aklımın bir ucunda. 

Yüreğimden söktüğün özgürlüğü hiç aramadım 

Karşılaştığımızda acımı görme diye, 

İnadına kanamadım. 

Gözlerini kaçırdın ya benden, 

O günden beri yaralarımı saramadım. 

Öyle bir öfkeyle havalandım ki, 

Kalktığım yeri yıktım, tekrar konamadım.

Asla kapılmadım umutsuzluğa, 

Bir gün yokluğunun mutluluğuna varacağım 

Çünkü farkındayım, 

Karanlık olmadan ışığın da yok bir değeri 

Tüm dünyamı karanlığa boğsan da, 

Arkama bakmadan dönemem geri. 

Çünkü bıktım yanımda olmayışından, 

Ben üstüne koştukça uzaklaşıyor ufuk sol yanımdan. 

Çünkü usandım umursamayışından, 

Ben öldükçe gözlerime bakmayışından. 

Sevgimi öldürmek için ihtiyacım yok kurşunlara, 

Yalnız dengesizliğim yeter bana, 

Özlesem de göz yaşı dökemem artık, 

Bile bile yaşam sunmam bu kör şeytana.