Bedevî Âşık

ﺑﺪﻭﻳّﻪ

Şarab-î öfkeler yoğurduk hayat pençesine
Ne ileri ne geri yol verdik gönül intizarına.
Kuşlar uçtu yol güzergâhına bilinmeden
Nefesi aşklar yol buldu güzergâha

Bembe düşler bedevî idi havada
Olurya toz tutar gözlerim
Dönemeç, bulutlar giri mavi beyaz
İllada demem aşk hırkası, mesnevidir
Gelir geçer hâyali felekten, küllenir.

Ki
Arsız hayat ovasından su içtim
Sağır durdum, kâhar oturdum
Döndüm siyah, yürüdüm berwari
Hiç tırsmadım mevsim bahar, olurya.
Ki zemheri kıştan Nergis topladım.

Sonra
Bir, Yılmaz Güney şiiri tutuşur dilime.
"Yalnızlığın içinde
Şimdi yalnız, yalnız mıyım
Kopuk muyum dalımdan
Uzağında mı kaldım ormanın." Y&G

Sonra yağmur yağdı serçelerin yüreğine
Ben yürüdüm, ıssız kalmış ağaç gölgelerin
Ben yürüdüm, üşüdüm güneşin sıcaklığında
Ben yürüdüm, kalbimi kaybettim.


Yolum uzun.

Gizem İlker