Bir Karınca

Öyle aklıma geldi

 bir kışta, bir kışla, bir hasta, bir çanta.. 

bir şair,

 kalbi yaralı, kalbi kırık, kalbi hasta..

geçen yaz ayını öyle soğuk bir kış gibi atlatmışız

soğuğu hala yürürlükte..

bir masa, iki sandalye, bir yatak ve bir yara:

karıncaları bilir misin? diye sordu.

karınca rüyasına benzetmişti bir şiirle yürürlükteki soğuğu

yüreğimize kadar işleten o nart yürekli çocuğu,

o setenay duruşlu kadını..

bir karınca, bahar taşırmış yüreğinde.

öncekilerden aldığımız hep bahar

sonrakilere verdiğimiz hep bahar

hep biz varız,

bilenlerden öğrendik biz olmayı

bilenlerden olmaya yaşarız

bilenler yaratmak için koşarız..

biliriz biz;

ben olursak ölürüz biz

biz baharı kış için yaşarız

biz kışı bahar için aşarız durmadan

ne ileri diye bağıran bir komutan

ne geride kalana bir ceza

varsa yoksa bahar,

yoksa varsa bahar!

geçmişten aldığımız bir bahar

geleceğe vereceğimiz bir bahar