Çıldırmama Arası Beş Adım

Evet iyi değilim

Tutunacak bir dalım yok

Sırf bu sebeple

Eğilip yerde çürüyen dalları toplamaya çalışmama söverken belim

Küfürlerle kirlettiği tüm bedensel kuytularımı düşününce

S’üzülmekten daha rahatlatıcı bir teslimiyet yankılanmıyor zihnimde

Bırak kendini diyor bir ses

Kaçınılmaz olanı daha fazla erteleme

Görüleni ve aslında içten içe bilip de sakladığımı tarif edecek pek bir cümlem yok

Ama

Hem şiddetle istememek eylemiyle yanıp tutuşurken

Hem de hiçbir şeye hayır demeye takatim kalmayıp da evet der gibi yaptığım tüm o zamanlar için

Zorla ele geçirilmiş bir bedenin ızdırabını tarif edecek

Yeni bir kelime lazım o lugatsal kalın kitabın içine

Zira o lanetimsi “...” kelimeyi yazarsam şiire

Okumak dahi istemeyeceğim bir zırvaya yataklıktan

Adam akıllı tokatlamam gerekecek kendimi üst üste

Sonra yine o ses

Bırak bana numara yapma

Sen de benim gibi acıya aşıksın

Kabul et diyecek işte

Ve ben

Şu an bunu kaldıramam

Söverim en kalınından önüme gelenin

Dinine ya da işte neresine denk gelirse

Şaşırmaya gerek bile duyamıyorum artık

Trajikomik duygu geçişleri içindeyim

Hani kulağından tutup çivilesem de

Tutmuyor hiçbir duygu içimde

Düşük yapmaya yeminli bir rahim gibi

Tersine çevirmeye çalışıyor yüzyıllık yaratılışı bedenim kendi çarpık düzeninde

Kabul rüzgara işemek kadar yersiz bu isyansal hareket ama

Ah öyle bir inat var ki damarlarımda

Kendi rüzgarsal isyansı sıvısını içip

Yetmezmiş gibi

Bir de bu duruma şükreden sahte bir özgüvenle

Gereksizce sırıtıyorum aynadaki o aksiye

Ve daha kötüsü

Yetmeyecek bu saçmalıklar bana biliyorum

Ne aradıysam en aranmaz yerinde çocukluğumun

Yaşı almış giderken

Engel olamayıp kendime

Kendi bokumdaki boncukları bulma peşine düşeceğim kendi düşlerimde

Senden adam olmazdı zaten diyecek o ses bana

Ben de o ses yerine

Kendi beynimi ezeceğim kutsal bir mendeburlukla

İşte bu yüzden

Susuyorum

İşte bu yüzden o meşhur nur yüzlü hemşiremin gölgesine sığınıp

Dudaklarımın önüne yine onun resmini dayayıp susmanı hatırlatıyorum sana

Uyandırma be içimdeki öcüyü işte

Bilmez misin

Çoluk çocuk demem önüme geleni altına kaçırtırım sonra

Tabii ki

Senden daha fazlasını beklemek salaklık olurdu diyecek oluyor o ses

Neyse ki nur yüzlü hemşire yetişip imdadıma

En azından bir gereksizi susturuyor çıldırmaya beş adım kala