Çöl
bitmedi içimdeki hoyrat rüzgarların savaşı
ne kulağımdaki uğultuları dindi
ne de tüylerimdeki ürpertisi geçti
bakışlarımda yüklü yüklü bulutlar
yağmadı
yağamadı bir türlü
gözlerim hafifleyemedi
ıssız bir çöl gibi
kurak ve ölümcül kaldı içim hep bu yüzden
gökyüzümde sadece leş yiyiciler uçtu
yollarım ise tüm kervanlara yasaklandı
gecelerim dondu benim
ayaza çaldı hep düşlerim içimde
gündüzlerim ise fırtınaydı
kum doldu bu yüzden hep uyku tutmayan gözlerime
ve yine
sırf bu yüzden yine
hiçbir çiçek güzel kokmadı çatlamış ellerimde
artık anladın mı?
neden...
sevemiyorum kimseyi
sevemem istesem bile
ne zaman ufak bir hayat kıpırdasa içimde
önce buz tutar sonra da yanar çöllerimde...
Yağmadı yağamadı gözlerim hafifleyemedi" çok beğendim yüreğine sağlık. Sözcük seçimi anlatım ustaca, eyvallah sevgili Menekşe; tebrikler günümün şiiridir. Sevgiler
kalbi aşktan yanan umudu üfleyerek özümsermiş.. iyi şiir...
Ah kırılgan şiir.. hassas dizeleri arasında ağrıyan bel kemiği şairinin.. İçli bir çocuk her sesi. Sahi şairem, kuşları düşünüyor musun yazarken ve atları vuranları görüyor musun ağlarken.. seni okudukça en çok bunları merak ediyorum.. Zira böyle örtüsüz bir iç ses olmaz diye düşünüyorum. Bir kaktüs gibi duruyorum burada her şiir bana eğilmeden dur diyor ve ben de bekliyorum. Sevdim şiiri. Beğendim hem. Az söze çok düş gördüm. Eyvallah.. İnce yara, katıksız üslûp.. Gıpta ile.. incelerine..