Ge/Cenin İsyanı

İşte
Hep istediğiniz;
Bitişiyle kekre bir yaşamın
Can veriyor sefil ellerinizde bir *şiir daha...

.
.
.

Masumiyetleri yağmalanmış çocukların yüzlerindeki
Makyajlara gizlendi...

Yalarcasına öpülmüş resimlerine veyahut...

Masa altındaki röntgenci gözlerine belki bazen
Arabesk çalan paydos zillerinin...

Ne fark ederdi sanki?

Değil miydi *ki o lanet oburun adı İnsan
Yaratmalıydı
Bu yüzden mutlak amacına hizmet edecek bir Tanrı
Her hazımsızlık ertesi
Avuç avuç yakarmalıydı sonra yarattığına şükürler dolusu

Yağmur yağacak birazdan...

Ve
Damla damla düşüyorken de kalemimden bu mısralar
Süzülür gider mi enginlere? Tüm bu it salyaları
Şehrim rögarlarından

Diner mi ruhumdaki isyan *mızrak uçlarına takılmışken iki yüzlülük?

İki Emeviye yandaş
Deviriyorken keyifle kahpe bir Abbasi yetmiş beşliği
Huzur bulur mu *öğle salalarıyla erkekliğim?

Son bulur mu *feodal yalnızlığım?
Başkası olamama lanetiyle döllediğinde
Yezidi bir dilberin kadınlığını

Ne çok ayıplarlarmış meğer beni
Tüm komşularım...

Yol yordam bilmezliğinde sevişlerimin
Kulakta kabartırlarmış fakat zevk iniltilerime
Uçurumlandığım *her kayboluş sessizliğim
Şehvetle tomurcuklarmış *her birinin kuraklığına
En kallavi yaşları

Rutin tekrarlarla devam ediyorken kopya hayatları
Hatırlatmamalı mıydım?
Ruhlarındaki
Müteaşir sinsi adımları

Biraz bakır...
Biraz çinko...
Biraz tunç...

Her birinden
Biraz
Bulaşmış özüme

Zenci bir köle kadar masumdur bu yüzden kokuşmuşluğum
Söz ve sese duyarsız olsa da bakir topraklarım
Yalar tendeki tuzu o topraklara kefen(ler) diken
Açgözlü fasoncularım

'Nasılsa Unutulur' demiş ya şair...

'Aslında *güneye battığı *güneşin' unutulur...

Çatal diliyle hayli *edepsiz bir *sürüngene
İşte
Bu yüzden işbirlikçidir
Bir gayret yaşama devinen kasıklarım...