Geceye Ait Olan
' Sümer'in kızıl saçlı orospusu... Ölümsüzmüşsün!
Mezopotamya erkeklerine cömertçe
Sunarken kadınlığını her gece
Attığın intikam çığlıklarıyla kanıtlarmışsın varlığını...'
::
Bir kız;
Oturmuş gecenin kıyısında
İç çekiyor yitirdiği arzulara..
Bir kız diyorum... Bir kız
...!
Haydi
Ne duruyorsun?
Al bu kız evladını yanına kutsal güç
Tadamamışken henüz yeryüzü nimetlerinin lezzetini
Taçlandır onu da
Mutlulukların en yücesi mutlak karanlığınla
Öldür kalbini
Öldür ki
Atabilme ihtimali dahi olamasın
Deliler gibi korktuğun yasaklanmış varlığıma!
Bırak sahte şefkatleri
Ve
O bağışlayan kibrindeki tüm acıların yakasını bırak
Dahi bırak
Günahta olsa özgürce akabilsin artık gözyaşları
Yorgan altına hapsolmuş mahrem tutkulara
::
Sen ve ben
Gizemlerin en derinlerinde arıyoruz sığınabileceğimiz
O huzurlu kuytuyu
Çırılçıplak soyuyoruz ruhlarımızı
Derin algı boyutlarına geçebilsinler diye kalplerimiz
Diğer yarımızın arayışlarında hayalini kuruyoruz
İki farklı vücuttan tek ruh yaratabilmenin
Narın büyük sırrını ne sen bilebilirdin ne de ben
Sarmalında düğümlendiğimiz bu muammayı ise
Ne ben çözebilirdim ne de sen
İşte tam da bu yüzden
Dünya işlerinden zerre anlamayan zavallı yoksunları
Boş ver gitsin
Yaşam
İki kıta arasına kurulan etten köprüye borçludur Varlığını...
İki sütun arasında alçakça gözetilirler
Sahte vaiz ve de yalancı imamlar...
Ki
Siyah çarşaflar üzerinde yatıyorlarken
Tüm yarı çıplak inançlar
Bir dolu hiçi beceriyor olur aslında
Özlerinde koca bir hiç olanlar...
ruhundan soyunup muammanın sarmalına sarıyorken bedenini masum kız, susun dedi duvarları katranla boyalı zindanlarındaki kölelerin iniltilerine...
gecenin kıyısına oturup, kırık tırnaklarıyla yontuyorken yalnızlığın kalbini sesinin öfkesinden kendi mabedine sığındı yüce Tanrılar!
şefkat dilendi daha masumiyetleri üzerinden düşmemiş bakire ruhlar yüzlerini toprakla örtüp merhamet umdu ulu firavunlar ama nafile! şeytanın yatağında düşmüştü bir kere rahimlerine cehennem tohumları..
bu yüzden bilemedi insanoğlu zarafetin keskinliğini boyunlarındaki ölümün soğuk nefesini!
Tebrikler şair, her daim sevgimle..
Yaşam İki kıta arasına kurulan etten köprüye borçludur Varlığını...
Tabi ki haksız da değilsin şair. Varlığa bu gözle bakanların mevcudiyeti inkar edilemez çok az da olsa. Tabi ki bu kişinin neyi nasıl algıladığına bağlı. Bu kişiden kişiye değişir. Doğrusu cesaretli dizelerdi Yıldıray bey
Yaşam İki kıta arasına kurulan etten köprüye borçludur Varlığını...
Bence de öyle... Vara da, yoğa da biz canlılarız sebep... Hatta alet... Yoku, bilemiyorum da Ama varlığımız, insan tacirlerinden tutun da her türlü sömürücülüğün varlığına daha da varlık katacağı kesin...Onların gözünde biz bir nemayız arzularına, güçlerine köprü vazifesi gören... Belki de siz çok farklı düşüncelerle yazdınız bunları ama ben böyle algıladım şairim, içinde enfes bir felsefi boyut yatmakta bana göre. Harikaydı... En içten tebriğim ve saygımla...
Gece ki bir çok hesapların yapıldığı bir muamma karanlık bir dehliz. Güzel şiir tebrikler içtenlikle Yıldıray bey...🤐