Gidene Kal Demem

Ben, gidene kal demem cananım.

Duygularımı çiğneyip gidene,

Kal demem.

Rüzgarınla titrerim belki,

Ama sendelemem.

Gelemem böyle ağır konuşmalara,

Sevmem cihanı kaybolmuşları.

İnsan yolunu kaybedince,

Kalbi olsun pusulası.

Sen yolunu kaybetmişsin de,

Bulmak istememişsin belli.

Kiminin ahıdır belki,

Şimdi, aynı yürekte sizli bizli.

Taşranın taştan yolunu taşlayan adi şeytan,

Bana ne eyvah ettirebilirsin,

Ne de evham.

Karşıma çıktığın günden beri,

Melekler bile pişman.

Ben gidenin arkasından gözyaşı dökmem.

Acıdan kahrolup, kendimi sineye çekmem.

Aşkımı ateşin kızılında dövdüm,

Şimdi, çekipte gözyaşımla söndürmem.

Herkes gibi öldürmem sevdiğimi.

Aşkımı gömebileceğim kadar sevemem kalbimi.

Ne adım Azrail, ne de kalbim bir mezar.

Ben mezarda bir çiçek,

Gidenin ardında kalan.