Gözlerin

Gözlerin diyorum, 

Gözlerin...

 Çok derinlere dalıp, kimsesiz yerlere bakıyorlar. 

Bir gül yaprağındaki canı, 

Okyanustaki yosunda arıyorlar. 

Cehennemin dibinden cennete bir yol, 

Yol kenarında bir han arıyorlar. 

Çalınacak tek bir kapı yok, 

Yüreğimdeki her hane harabe 

Ama oralarda şimdi çiçekler açıyor. 

Neşeyle filizlenen her papatyanın dilinde ismin. 

Yolduğun her yaprak, sana ateş üstünde bir gemi. 

Bana söylediğin her sözün şiddeti dört dönüyor kulağımda. 

Hadi ama, yapma böyle, gelme artık aklıma. 

Hem ben... ben seni unuttum inan bana. 

514 gün yeter bülbülü usandırmaya. 

Gecelerimle barışamıyorum, 

O yıldızın parlayışı yetiyor beni uyandırmaya. 

Dönsek ya tekrar en başa, 

Bakalım bu sefer yalnızca sesin yetecek mi beni utandırmaya. 

Her zerreni özledim, 

Ama biliyorum, 

Bir sokakta karşılaşırsak ufak bir sinir kaplar içimi. 

Gidişinin siniri.

 Hatta belki de gelişinin siniri. 

Bazen aklımı bırakıp gidesim geliyor. 

Ama kalbimle sevdiğimi aklımla unutamam galiba. 

Bana en çok neyi özledin diyorlar ya; 

Gözlerin diyorum, 

Gözlerin...