Gulliver'in Gezileri

I
Son adak
Tek hörgüçlü yedinci deveyi de
Bu öğlen
Aynı mezbahada
Ve
Yine söz verdiğim gibi
Kendi ellerimle
Acımadan
Katlediverdim aşkına

Sebep olduğum
Nahoş pembe köpüklerinde kan çağlayan nehirlerin
Yedinci kez gezintiye çıktı
Günahkar anılarım

II
O gece
Dudaklarından emdiğim inançların tümünü
Tek seferde tükürüverdim ölümsüzlüğe
Sonsuzluk boyu paylaşabilmen için
İnançsızlığımı
Yaratıcın olmaya geldim

Ve dahi
Aşkımdaki şehvetten
İnim inim inliyorken kapımda Artemis
Ben yalnızca seninle sevişmeye geldim

III

Firar ettiğimde monarşist topraklarından cennetin
Aşkın fildişi anahtarıyla açtım tunçtan kapısını
Mülteci özgürlükler diyarı cehennemin

Şaşıverdim sonra
Dost bellediğim meleklere
Bir kez dahi cesaretimi takdir edemeyen!

Her gün usanmadan
Posta güvercinleri yolladım Tanrıya
Taşıdıkları zarflarda boy boydu günahlarım

Şimdilerde nabzı zayıflıyor isyanımın
Gulliver misali masalsı hayatımda
Evren ve neşenin terörü oluyor çünkü
Tanrısız peygamberler

Dilden dile dolaşan kadim bir rivayet
Nihayet
Gerçeğe dönüştüğünde ise
Beşiktaş meydanındaki mazohist intiharımla
Gözler önüne seriliyor
Sapkın ölümümdeki çıplaklığım

Ve
Sanki lanetimmiş gibi
Daha hızlı soğuyor diğer uzuvlarımdan
İflah olmaz bir fahişenin aç gözlü avuçlarına hapsolmuş
Ateşli erkekliğim!