Gülün İntiharı

İşime yaracayacak kadar şey öğrendim
Fazlası fazla
Yunanca rakamları bilmem mesela
Almanca haftaları italyanca günleri
Ama bütün dillerde ağlayabilirim o başka

Gecenin bir ucu artık şafakta
Sabahlar da akşamlar gibi suni
Ve bir o kadar ısmarlama

Bahçemdeki zavallı gül
Dün gece yaslanmış zamanın kalbine
İntiharı düşünüyordu
Solgun yüzünde depremler vardı ve üşüyordu

Neden hiç değişmiyor insanların silüetleri?
Sanki durma noktasına gelmiş gibi
Bir girdabın ortasında ama
Nedense kımıldamıyor hiçbiri

Çocuklar gördüm
Minicik elleriyle ufku aralayan
Kadınlar gördüm
Yaşlı gözlerle gün sayan
Adamlar gördüm
Kaybettiklerine ağlayan
Hepsi mahzun hepsi çilekeş hepsi yaya
Sanki yaşamak için değil de
Şöyle bir bakıp çıkmak için gelmiş gibi dünyaya

Sonra efendiler gördüm
Yalancı cennetlerinde tanrıcılık oynayan
Kafaları kendi egolarına gömülü
Efendiler
Dünyayı yutsalar doymayan

Soytarıları hiç saymıyorum
Çalmak günah çırpmak zinhar haram
Esirgeyen Allah'ın adıyla
Gelen ağamdır gidense paşam

Kiminin çabası yaşamak
Kimi yaşama küsmüş
Kimi göz dikmiş yükseklere
Kimi sevdaya düşmüş... 

Bu tekinsiz yeryüzü coğrafyasında
Tahammül zırhını kuşanan bedenim
Ruhumla kıran kırana bir meydan savaşında
Peki kim sunacak gövdesini şafaklara
Ateşten gömleği kim giyecek?

Şimdi nabzını tutmalı vaktin
Bu gürültülü duman ortasında
Ama nedir insanı ayakta tutan cevher
Aklını ve şuurunu örseleyen
Uğruna gözyaşı döktüren
Uykularını haram eden şey
Nedir?

Su içmek nefes almak yetmiyor artık
Ne zaman yağmur yağsa ben güneşi özlüyorum
He dedin mi dikenli yüzüne yaşamın
İşte o yaşamaktır
Biliyorum

Hala vakitli vakitsiz çarpsa da kalbim
Boğazımda bir düğüm
Ayaklarımda zincirden bir bağ
Gözlerimde puslu vakitler
Çiçekler bükmüş boyunlarını
Bahçemdeki gül gibi intiharı bekler

Yani
Artık alışmalı galiba uzun soluklu koşulara
Kuşları pervasızca uçurabilmeli
Yakarak denizleri ve gemileri
Suretleri gölgelerden ayırarak
Geleceğin cetvelini aynaya tutup
Yansıyan ne varsa yüzümüze
Görmeli...