Hayat Lambası

Sönecek bu gece hayat lambası

Birinden kopacak bir ah

Birine götürecek ölüm selamı

Rüzgar devirecek yüreğimdeki binaları

Titretecek yeri göğü

Bir korkağın sevimsiz haykırışları

Sevdanın yakarışları

Sendeleyecek aşina kulaklarda

Yakalanmış bir kuş kanatlarından

Yolunacak tek bir tüy bırakmamış hayat

Güneş tekrar doğacak bir sabah

Bütün tutsaklar özgürlüğüne kavuşacak

Sönecek bu gece hayat lambası

Kimsede kalmamış verecek tek selam

Güneş ve ay titriyor korkudan

Canımı çekiştiriyor ağzından çıkan her kelam

Gözlerimin dermanı yok artık sana bakmaya

Kapanacak göz kapaklarım

Yüreğimde kar yağıyor

Dışarı çıksana sevdiğim

Gökyüzüne bir baksana

Omzunda ağlıyor yıldızlar

Ve sen karaladıkça

Kanla buluşacak bu sersefil vicdan

Sönecek bu gece hayat lambası

Gözlerimin rengi sana değmedikçe kan kırmızı

Başımı yastığa koyduğum her gece

Yüreğim hiç olmadığı kadar uzak bana

Yine de severim geceyi

Gerekirse kendimi yakar ışık olurum

Bana sakladığın her heceye

Yine de severim geceyi

Çünkü orada sen varsın

Çünkü benim canımı ancak sen yakarsın

Cürmünle yüreğimde bir ateş kadarsın

Ve titreyecek o ateş

Hayatın utanmaz lambası kadarsın.