İkileştik -1

birlikte uyandığımız bir rüyanın son üç saniyesinde

hiç acı çekmemiş kadar ölü yüzlerimiz

hiç ağlamamış gibi sahte gözlerimiz

artık canlı ve samimiyiz işte!

ilk defa mı acı çekiyoruz sevgilim

daha önce hiç mi ağlamadık sandın sen bizi

terk et, vur kapıyı üzerime, vur çekinme..

az sonra yatacağımız hayatta, örtüneceğimiz sokakta

toprak savaşları, iş savaşları ve ego

nefretin kırıştırdığı yüzümüzü ütüleyip

aşk şiiri okuyarak medeni olacağız mışıl mışıl...

hayalgücümüzün yıldız olduğu çağındayız yaşımızın

parlak ama uzak!

olsun...

bize gelince

iki ucu olduk bir şeyin seninle

iki sesi aynı acıyı bağıran.

Bağırmaktan boğazı kanayan,

kendi kanını yutmaktan gaddarlaşan

yerli yersiz iki kişi.

bir yönü görüp iki ayrı yol arayan,

iki ayrı yol yaratan

yarattığı yolda ikimizi de taşıyan

ikimiz dışında kalanları acımasızca kanatan

kanattığı yere yürek dağlayan

anlamlı anlamsız iki kişi!

ne bir atomun iki parçasıyız

ne ağustos böceğinin çığlığı..

bir rüya atığıyız, bir hayat batağı!