Işıkları Söndürün

Gidenler için kalanları yaktın!

Limanı tutuşturan alevin batsın.

Ucuz yüreğinle pahalı aşklara bulaştın.

Zaman ilaç olacaksa,

Senin ruhun hasta kalsın.

Cüzzamlı ellerinle çektin etimi ve dahası,

Vebanı kalbime bulaştırdın.

Karanlık ateşinle ışıkları kamaştırdın,

İyiyle kötüyü ne barıştırdın ne de savaştırdın.

Gökyüzünden akmasını istiyorum yıldızların.

Akıp akıp ruhuma gölgeni bırakmasını.

Bilirsin gölgeden zarar gelmez,

Hem ben ara sıra onlara sığınırım.

Bazen vicdanımdan sıyrılırım,

Bazen vicdan olur kendime kızarım.

Ayrılık vakti geldiyse hayattan,

Valizimi toplar, veda etmeden çıkarım.

Ben susmaya alışkınım

Ama bir kez daha yakarsan canımı, bağırırım.

Korkma! benim sesim arşa çıkmaz.

Ne kadar kızgın olsam da,

Ateşim nehirleri kurutmaz.

Bastıramam çağlayanların sesini.

Bir gün çekip gidersem sorma sebebini.

Bil ki sende saklı nedenim.

Bil ki, sende öldü bir yanım.

Ben senin için sensiz kaldım.

Sensizken ölüme şafak saydım.

Dolunayım battı ama güneşim doğmadı.

Her gece, gündüze döner sandım.

Boş toprakta filiz atar mı hiç ?

Hava olmadan ateş yanar mı ?

Su olmadan balık yaşar mı?

Sen göz göre göre beni öldürdün.

Aklımda siyah silüetlere büründün.

Kalbim buzdan değil.

Ben kefenimi giydim,

Işıkları söndürün.

25 Haziran 2019 40 şiiri var.
Beğenenler (2)
Yorumlar