Kadim Konuk

*
-Akbabalar cesedim başucunda yas tutuyor...

-Dökülen gözyaşları şimşekleri çağırıyor...

-Kadim bir inanca düşen yıldırım ruhumu kül ediyor...

-Ve Tanrı çaresizliğinden dudaklarını ısırıyor...

*

Camiaya mit nemfoman yellozun
Çalıyor kapısını
İmpotent dasnik
Ve
Getirdiği kadim konuk ile buyur ediliyor halvete

Kadim konuk;asırlık Kaplumbağa
Soyunuveriyor vakit kaybetmeden
Kıradurduğu zırhıyla
Gizemli üryanlığındaki kan kırmızı şehvete

Dehşete kapılıyor yelloz...
Ve
Dehşete kapılıyor dasnik...

Arkasına dahi bakmadan
Münzevi yaşamına mahal
Sarı kayın ormanı derinine
Kaçıveriyor utancından

Yine ağır ağır fakat...

Zırh yükünü atmasına rağmen üstelik...


Tek boynuzlu
Melez keçi parşömenlerine yazıyor
Destan aşkların gerçek hikayelerini şair
Okunabilsin diye sonra gecenin karanlığında
Işık kerteliyor her mısra sonuna

Semalarından
Gri bulutlar gönderiyor
Kadim büyücü Homeros'a
Yağmurları asitli

Ki
O gri bulutların
Hiddeti Pars kükreyen şimşekleriyle
Kül ediliyor büyücünün kırık beyaza çalan sakalı

Ve
Zerre aldırmadan günahına;
Mısralarının mahremine dokunabilen
Her Gül yüzlü körpe bakirede
İlk adım oluyor gerçek aşka...