Kirli Ninni
sevgisizliğin hüküm sürdüğü
çorak topraklarda büyüyorum
köklerim
kırık bir hançer gibi
saplanıyor toprağın bağrına
bir yavru kelebek ölüveriyor o an
düşüyor avuçlarıma
ben ağlıyorum
terkedilmişlik canımı yakıyor
küllerimi nehirlere serpiyorum
nefesi kesiliyor balıkların
direnemeyip yaşamdan gidiyorlar usulca
ben kalakalıyorum
hangi yaradılış hikayesinin
dibinde kalmış yanık yeriydim
hangi ilahi lanetin
küle döndürdüğü yıkık bir şehirdim
başımın üzerinde miydi ulaşılmaz bulutlar
tüm imkansızlıkları adımla biçtim
gittiğim yer geldiğimin daha beteri
olduğum kişi olacağımdan daha da ölü
ağzımda yapışmış kirli bir ninni
ölü çocuklar büyütüyorum koynumda
kanımı emiyor hissiz dilleri
söylesene
ölü çocuklar büyür mü...
Tebrikler sevgili Menekşe kurgusu, anlatımıyla etkili bir şiir. Yüreğine sağlık selamlar.
Bir bebeğim oldu Bir bebeğim öldü Gibi..
Bir aşk ile gidilen ve gelinen hâllerin tasviri ve kederi.. seni okudukça daha da büyüyorsun nazarımda sevgili şaire.. tebrik ve takdirimi bıraktım, kabûl ola..
büyümekten sesleniyorummmm "sesim geliyor mu" ..... diyorum ki mümkünse hiç bir çocuk büyümesin ve ninnileşmesin kirpikleri, sunakları...
kurgusu ve özellikle final vurgusu çok lezzetliydi...
..finali diyecektim ruh halini düşürmüş yüreğine ''çocuklar ölmesin'' şiirimin adı ''kirli ninni'' olmasın ölü çocuklar büyümezler - yorum değil kopya oldu tebrik ederim Menekşe Şairi selamlıyorum şiiri...
Yüreğinize sağlık.