Meçhul Ölü

Meçhul Ölü

(Esin artık üstünde ey rüzgarın yelleri

Yıldızlar ağlar güneş ellerinde üşürdü)

Mavi göklerin sağnak

                        serpiştirdiği yoldan

Gidiyor tabutuyla

                        beraber meçhul ölü

Ah ne tarifsiz derttir

                       çektiği omuzlardan

Bir damla gözyaşıyla

                       yakıverir bir gölü

Yok onu anlatacak

                      güzelim hatıralar

Ne bir lahza hayırla

                     yad edecek kimsesi

Sığar mı bir tabuta

                     katmer katmer yaralar

Şimdi ondan habersiz

                     adımlarının sesi

Tek başına yaşadı

                     bütün kindar gözlerden

Bir ömrü haykırırdı

                     ağzını açabilse

Heyhat kurtulmak kolay

                    şu yabancı yüzlerden

Ölümden daha feci

                    kendinden kaçabilse

Ne makber karanlığı

                    suallerin korkusu

Tek derdi çekip gitmek

                    incitmeden taşları

Asırlarca sürecek

                    belki ölüm uykusu

Gözyaşları bir yağmur

                    bürüyecek başları

Esin artık üstünde

                    ey rüzgarın yelleri !

Yıldızlar ağlar , güneş ,

                   ellerinde üşürdü

Şu üç günlük dünyanın

                   aman vermez selleri

Mavi gökler altında

                  onu kabre düşürdü

Usulca kefenini

                   kaldırıverdi elim

Bu dar makberde yatan

                   kimsesiz ölü benim.

k.a.gazioğlu