Mezarlık Çiçeği

kirletilmiş bir geçmişi paylaşırken seninle

devamını getirmeye de gönüllüydük içten içe

kamuya açık bir evin

bilmem kaçıncı müşterisinin altında ezilmiş bir çarşaf kadar temiz

iğneyle uyutulmayı bekleyen

bir canavar kadar da insan kalabildik nihayetinde

bu yüzden

garip değildi bizim için bu son

bulutları söküp attık gökyüzünden

kırmızıya boyadık tüm düşlerimizi

uçurtmanın canını alan bir tel örgü gibi

özgürlüğe düşman ettik bedenlerimizi

şimdi kaldırımları mesken tutmuş bir yosmanın

kırılmış topuğu kadar itaatkar olabilirken düzene

utanmamız da kalmadı belli ki sonunda

çünkü

ellerimizdeki çiçeklerin hepsini mezarlıktan çaldık arsızca