Sen Benim Yağmurumsun

Ben öyle yalnız, öyle yalnızım ki...
Ellerim hiç bu kadar üşümemişti!
Şimdi siyahlarımın en siyahısın,
Hüzün senin kadar üşenmemişti.

Bir sabah vaktinde ince yağmurlar,
Bir akşam vakti yalnızlardaydım!
Bir gece vakti siyah perdelerde,
Camlarda, incecik buğulardaydım.

Sen benim hiç dinmeyen yağmurumsun
Seni değil, ben beni terk edemem...
Sen benim sonsuz uykusuzluğumsun,
Ben senden daha öteye gidemem.

Eski gemiler gibiyim limanlarda,
Beyaz yelkenlerimi is bağlamış.
Ben kendime bakamam aynalarda,
Gölgen oralarda bensiz ağlamış.

Belki dünde kalmış, bir daha gelmez
Sen gündüzümsün, oysa gece benim.
Sanma ki... O hüzün adam öldürmez,
Kaybolan biz değil, sadece benim...

Hep sen yağ üstüme, hep ben ıslanayım.
Ben artık bu kaldırımlardan ürküyorum.
Sen hep yağmurum ol esmer gecelerde
Ben bu sonsuz mavilerden korkuyorum!...