Serçe Yüreğim

sana güneşi doğursaydım

aydan, yıldızlardan

nefesin kıyısından öperdim

...

yalnızlığına düşmüş geceye

sus astığın kirpiklerinden

özlemleşirdi gözlerim

nefesine

hayât  y/amaçsızdır zamana

denklemsiz

o yüzden çiçekler korur

bir tepenin en uç kenarından

bağıra, bağıra bağırsam.

sonra atsam derin boşluğa

kalbimi

yalnızlığımın perdesini aralamayın

orda ağlayan küçük bir kız çocuğu var.

tutma elinden

ayakları sakat

yüreği serçe kadar.