Umarım

Ağız durur, akıl durmaz.

Akıl durur, yürek susmaz.

Bir süre susarsın da,

Kaybolup gidersin yolun bulunmaz.

Tekrar anlatmaya başlarsın,

Kendi yolunu kendin çizersin, kavuşulmaz.

Ben, ağladığımı öksürüklerimle sakladım.

Onun gözlerinden başka gökyüzüne bakmadım.

Bakamadım.

Ve şimdi kül kokuyor kaburgalarım.

Yüreğimde binlerce yanık,

Sigara yanığı...

Ellerim isten simsiyah olmuş.

Ne yazık.

Ne yazık yüreğimi bahşettiğim kadın.

Ne yazık.

Yalnız senin yoluna döktüm yıldızlarımı.

Sende kavuşturdum, güneş ve ayı.

Senin yüzünle ilmek ilmek işledim semayı.

Senin yanında buldum ben,

Bir canımı bir de acıyı.

Sanırım kaybediyorum artık aklımı.

Zamanla kavga edeli çok oldu.

Senin yokluğunda anladım ben,

Bir ölümü bir de sabrımı.

Hırçın dalgalar omuzlayacak bedenimi cansız.

Korkuyorum sanki.

Anımsatıyor esen her rüzgar silüetini.

Ömrümden ömür gidiyor her hatırladığımda hislerini.

Aşkım biraz arsız, biraz da amansız.

Sana ne isimle sesleneyim ?

Çiçek misin, silah mı ?

Umarım sen de kaybedersin yıllarını,

Umarım, sen de çekersin bu derdin küreğini.

Bir kurşun daha atarsın feleğin çemberine.

Aşkım benden önce ölürse bil ki,

Mezarında karanfilim.

Aşkımdan önce ölürsem bil ki,

Toprağım sensin, mezar taşım sensin.

Ve ölümün buzdan ateşiyle yırtarım kefenimi.

Sızarım toprağın içinden oluk oluk,

Yeşertirim aşkımın ölmüş nefretini.

Belki sen de anlarsın bir yüreğin kıymetini.

Belki sen de hissedersin...

Umarım...

Hissedersin...