Varsın Bir Lanetim Daha Olsun

'Belleğim labirentinden çıkış yolu arayanım;

Kaybol tenhalarımda
Sana bağımlı gotik kalbim
Dağıtsın
Atlı kılcal ulaklarıyla
Kayıp ilanlarını dört bir yanına cismimin

Ruh kaldırımlarımda
Meczup şarapçılara dönsün yokluğundan
Sana özlemlerim

Fakat
Bulunama da asla sakın
Ve
Labirentimde
Kayıpken öl!'

::

Omzuma dokundu soylu Lucretia...

Dokundu ve son verdi mülkiyetsiz yolculuğuma...

Durduğum noktadan el sallıyorken
Yalnızlığında şiirlerimle sevişen ruh ikizime
Tarçın tütsüsünü duyumsayabildiğim hoyrat cisminden
On beş ışık yılı
Uzak olduğumun da farkındaydım fakat


Yine de
Görebildim güzel yüzünü...

Katran karasıydı gözleri!

Ve duyabildim
Ruh duvarlarıma yankı rahibe sesini...

Penthesilea'nın kan kokan kösnüsünü
Çekincesiz taşıyordu cüretkar sözleri!

::

Kutsal olanı
Müsrifçe tüketiverdik hayatlarımızda
Çünkü
Her sevişmemizde
Bekareti çoktan bozulmuş ten yangınlarımızı
Harlayıverdik biraz daha ateşlerine attığımız
En yanıcı günahlarımızla

Ki
Bu yüzden almadı mı zaten?
Günahlarımızın kızılından ilhamını
Cehennem alevleri

::

Ve şimdi sen... Söyle!

En fazla ne kadar tanıyabilirsin ki beni?

Ya da mutlak yalnızlığında
Kaç gece sevişebilirsin
Hamalı olduğu mahrem sırlarından vazgeçemeyen
Bu ölümsüz bedenle

Ve şimdi sen... Söyle!

'Kendini tanı' dövdürdüğün
O Zafer Takı'na
Yani
O çok gizli gamzelerine;

Tam ortasından
Yiyiverince aşkın buzdan kurşununu
Ve hemen ardından
Damla damla
İşleyecekken ruhuna
Serin suları Kızıl Denizin
Tanıyabilecek misin sanki kendini?

Ve şimdi sen... Söyle!

En başından senin de bildiğin
O kadim lanetimle
Taşıyamaz mıyım sanırsın?
Ruhundaki siyahın
Gotik omuzlarıma yüklediği bir sırrı daha

Ha bir fazla... Ha bir eksik!

Varsın
Bir lanetim daha olsun...