Ya Sen

zamanın akışında buldum kendimi

öldüğümü düşünüyorum ama üzülme

ölmek için yaşamak gerekir

yaşadığımı kabul ediyorum böylece!

gömülecek bir yer arıyorum kendime

belki sert bir yürektir, belki güllü bir bahçe

ama gömülecek bir yer arıyorum kendime;

33 yılın mezarı belimde!

neredesiniz kim bilir çocukluk anılarım nerede?

ilk bisikletime bindiğimde mi gittiniz ben henüz düşmeden

yoksa son uçtuğumda mı rüyamda, geri dönmediniz bedenime

bende bir yerde yaşadınız mı benimle

yoksa gömüldünüz mü sert yüreğime, neredesiniz?

sorsalar yine sen kimsin diye

anlatacak bir benlik yaşadım kendime

mutlu olup güldüğüm çok anı

tanıyıp sevdiğim çok insan

dibinde oturup düşündüğüm çok ağaç geçti ömrümden

sefaletin yalnızca acısını değil

kavgasını da paylaştım ömrümde

sorsalar yine sorsalar sen kimsin diye

ben sevmiş, mutlu olmuş, acı çekmiş bir sefaletim

ben kavga etmişim

çok ağacın dibinde; hayal etmişim..

ya sen?

kendini tekrar doğurmak istiyorken ölü bir rahimden

hiç mi mutlu olmadın,

yasak mıydı çocuk olmak sana?