Açılmamış Yeşil Yapraklar

Göğün mavisi ürkütürdü beni küçükken..O enginlik korkuturdu düşlerimi..Baktıkça kaybolacağımı sanırdım mavilerin içinde..Üşürdüm ansızın, bana boşluk gibi gelen, derinliklerin içinde..Gökyüzü umutlarımızın merkezi olsa da, kıskanırdım kuşların uçuşlarını..Bizden farklı olarak onlara takılmış kanatlarını..Bir kuş değildim biliyorum ya da bir gökyüzü..Ama onlar kadar sevdim ben de umudu ve özgürlüğü..Büyüdükçe, benim de hakkım olduğunu düşündüm mavi hayaller kurmaya..Kimseyi takmadan uçan kuşlar kadar, hayatıma hakim olmaya..Şimdi açılmamış yeşil yaprakları sayıyorum dünlerden kalma..Kırılan kanatlarımı sarıyorum, yaralı bir kuş gibi..

Oysa açılmayı bekleyen sayfalarla tamamlanır hayatlar..Gerçekleştikçe birer birer, yeşerir umutlar..Hayallerimiz mavi sayfalarda, yıldızlar gibidir bazen..Bazen de, yeşil yaprakların arasında açan çiçekler gibi..Baktıkça doyamayız öyle ki..Gerçek olmasını isteriz, geçmişten beri..

Renklere karşı kör olanlar, hayallerinde de isteksizdirler..Herkes güzel şeyleri istese de hayat yolunda, çok az kişi gider hayallerinin peşinden..Hep açılmayı bekleyen sayfalarla, kalırız biz de..Yeşiller, maviler karışır birbirine..
...

Açılmamış sayfaların arasında geziyorum..Kiminde zamanın, bir ucuna atılmış duaları, kiminde başlayamadan bitmiş adımları buluyorum..Odalarında geziyorum çocukluğumun, geleceğe uzanan bir koridor buluyorum..Ben çocukluğumun yürüdükçe büyüyen, koştukça genişleyen odalarını, koridorlarını seviyorum..Hayal hayali açardı o odalarda..Çocuklar, neşeyle koşardı koridorlarında..

Pencerenin perdesinden şekiller çıkarır, küçük mutuluklar kurardım o odalarda..Bazen bir adada, bazen yemyeşil bir ormanda büyütürdüm hayallerimi..Açılmayı bekleyen yeşil yaprakları yürütürdüm su dolu havuzlarda..Rüzgar gülümü, çamurdan bebeğimi ve yarınlara kurulmuş düşlerimi hiç ayırmazdım yanımdan..Açılmamış sayfa kalmasın diye, güçlü duygularla vururdum her sabah karaya..Dalgalarımı toplardım bir sabah ansızın..Ve kendime akardım, vuracak sahil bulamadığımda..

Şöyle doya doya çarpamadık, sevdiklerimizin koyuna..Büyük hayallerden ve insanlardan korkanlarla beraber yaşadık yıllarca..Birbirine uzak ama yanyana..Söyleyemedik, korkular depreşmesin diye içten sevgimizi..Duvarlar örülecek diye, bizi aşan cesaretimizi..Korkaklarla aynı dünyada büyüdük..Onlar sustukça, susturmayı seçtiler..Biz sevdikçe, sevilmeyi..Aramızda bir susluk pay kaldı..Sevgiyi bilmeyen yürekler bizi yaraladı..
...


Yeşil yapraklar, mavi sayfalar..Hepsi taze, hala hayattalar..Biraz umut, biraz cesaret..Sanma herşey bitti, başlamak için çok geç!..Zamanını bekleyen dualar gibidir açılmayı bekleyen yapraklar da..Bizi bekliyor güzel bir gelecek, mavi sayfalarda..

Şimdilerde daha sıkı sarılıyoruz umutlarımıza..Adım adım yaklaşıyoruz, yarınları güzelleştirecek hayallerimize.Kuş titrekliğinde bekliyoruz bizi bekleyen sürprizleri..Takmıyoruz artık yoldan gelip geçenleri..Umudu ve huzuru bilmeyenleri..En çok, kendimizi ciddiye alıyoruz şimdi..Kapalı kalmasın diye, ellerimizle boyuyoruz sayfaları..Önce kendimiz götürüyoruz, huzuru..Umut oluyoruz, yeşersin diye çiçekler, kalem tutan ellerimizle..Artık hiçbir şey ukde kalmasın istiyoruz gönüllerde..Siyahlar, griler olmasın hayat defterinde..
...


Çocukluğumun koridorlarında bir kelebek..Konuyor ansızın omzuma, birazcık ürkek..Kanatlarını havalandırıyor dost topraklarda..Birbirimize bakıyoruz aynı anda..Vakti gelmiş müjdeler gibi gülümsüyor önce..Kendinden emin, kanat çırpıyor sonra..Bir kelebeğin uçuşu kadar serin hayallerle kendime dalıyorum..Omzuma konan müjdeyi, yürekten sarıyorum..Çok seviyorum kelebeği ve çiçeği..Bekliyorum yeniden konacağı günleri..

Umut, yaprak ve güneş..Hepsi aynı, hepsi kardeş..Hangisini istersen onu seç!..Gelecek, aşkla harekete geçenleri bekleyecek..Sen geç kalmadan varanlardan ol..Her sayfasıyla tarih yazanlardan..Kirletme hiçbir yaprağı, zayi etme ne olur, sana sunulmuş bu hayatı..

"Biraz aşk, biraz umut..İşte hayat defterinin renkleri..Seni bekliyor mavileri, yeşilleri..Önce içten gülümse..Sonra koş, sevgiyle..İyi günler seninle!..Sen yürekten istedikçe!"..

09 Ağustos 2011 3-4 dakika 243 denemesi var.
Beğenenler (3)
Yorumlar (1)
  • 10 yıl önce

    Hayat bize sunulmuş en büyük armağan ve bunun içinde aşk ile sevgi umut etmek sonun kadar, yitirmemek bu duyguyu...👍

    Güzel bir deneme geçmişten kutlarım Şule...