Acımasız Hayat

bu kadar karmaşık olabilir mi hayat ya da bu kadar karmaşık? insanın içini her dakika acıtabilir mi? herşey yolunda giderken birden alt üst olması çok garip değil mi?
herşeye reğmen gülümsemek mi gerekir hayata! kaybolurken dünyada herkesin birbirine bağıdığı anda senin sesini duyan olur mu? ismini silerken gökyüzünden içindeki gökkuşağının yani ımutlarının biri silinmiş olur mu? ne güzel gökkuşağı sarı,mavi,yeşil.... bütün renkleri ayrı anlamda ayrı güzellikte. içimdeki umutlarda öyle her biri apayrı anlamda ama neden hayat hep onları silmeye çalışıyor? gökyüzünde binlerce yıldız var ama herkesin gözü ayda. yıldızlar küçük mutluluklar eklemiyor mu yaşama?
herkes en güzelinin en büyüğünün peşindeyken seni bu küçük dünyanda fark eden olur mu dersin. beni fark edenler vardı. ben boğuluken koca okyanusta hep elimden tuttular. hani şu sihirli değnekler var ya her istediğini yapan işte onlar neden gerçek değiller. şuan burda bir tanesi olsa alt üst olan hayatımı yeniden şekilleendirirdim. içimde bir tomurcuk var. sevgiyle,şefkatle büyümeye çalışan. ama onu tekrar yeşertmek zor galiba. en sevdiklerim şuan en çok ihtiyacım olan kişiler bile kendi menfeatlerini düşünürken benm kücücük tomurcuğu sulayan olmayacak ki. sen kaybolurken onların içinde yok olurken bile elinden tutmayacaklar. geçmişi silmek bu kadar kolay mı?
içimdeki tohum büyüyecek ve herşeyin üstesinden gelecek ve çicek açacak. bu küçük korkak kız çocuğu büyüyecek. sevgisiz kalan yüreğime damla damla sevgi yağdıran sınıfıma ve öğretmenime teşekkür ederim. iyiki vardınız...