Açmazların ve Çıkmaz Sokakların da Sonu Var

olmadı .yaz yaz sil.tekrar baştan al.düzelt sonra tekrar sil.uğraş zamanını tüket .zamanın değerinin tartışılmaz olduğunun farkında olarak sonunu bağlayamadığın cümlelerle oyalanıp birde bunun üstüne çocukça olduğunun da farkında olduğun acıları engelleyemeyip mecburi çek.kelimelerlede başım belada içimde taşıdığım gövdemi ağırlaştırıp duran sorunları tarif ederek yeni yeni yeşermiş dallar arasından uçup giden şu kanat çırpışında ve süzülüşünde sanatçıların çok şey bulabileceği kuşa çevirip gökyüzünde süzülüp gitmesine yol verebilecek gücü toplayamıyorlar.up uzun cümlelerin sonunu bağlamak o kadar kolay mı .on kere okuduktan sonra birkaç silme teşebbüsünde bulunup sonra kendimi engelledim.bugünlerde psikoloji alanın da yazılmış ne kadar makale varsa okumak istiyorum ve okuyorum. çok zamanımı alsada eğlenceli bile geliyor.çünkü kendimde bu bilim alanına epey katkı sağlıyacak yanlış davranış ve düşünce kalıplarının varlığının farkına vardım.bundan sonrası yanlışların yerine doğru olan şıkları işaretleyerek ömür kitabını okumak.ikinci parağrafa geçmek istemiyorum.çünkü kelimer de emek istiyor.önce yaşayıp tecrübe ediyorsun yazılmaya değer bulduğun anda bunu sana sunulan bir armağan gibi görerek başkalarıyla paylaşıyorsun.
son bir not içimde kalmasın :tam söyleyecekken susutuğum yazacakken biranda vazgeçtiğim ne varsa söylediğim ve yazdıklarımdan benim için daha değerli.kahkaha atmak yerine gülümsemek kalbe daha iyi geliyor.