Adım Adım

Adı yasaklanmış bir karanlığın, kalbini parçalayarak doğurduğu bir his bu beni ele geçiren...

Sislerin içinde boğulan çaresiz bir gecenin,

titrek sokak lambasına tünemiş korkusudur bu saçlarıma sicim sicim yerleşen...

Kaç diyor içimdeki korkak...

Kal diyor zihnimdeki merak...

Sonun iyi değil diyor içimdeki ses...kafam allak bullak..

Ayaklarımda kararsızlığın kırılgan ağırlığı, toprak bile şikayetçi benden.

Ya git diyor artık ya da kal...bu kararsızlık en kötü kararından daha da beter. Görmüyor musun...

Üzgünüm toprak...

Biraz daha zaman ver...farkındayım her geçen saniye koynuna bıraktığım titrek gölgeler çoğalıyor. Üzerime binen her bilinmez benim kadar senin de canını yakıyor. Biraz daha sabır, biraz daha zaman ver bana.

Üç görkemli zil sesi çınlıyor kulaklarımda. Zaman daralıyor.

Karşımdaki kapı beni bekliyor.

Öyle bir kapı ki bu sanki açma beni der gibi haykırıyor yüzüme ama bir yandan da tek ait olacağım yermiş gibi çağırıyor beni usulca.

Biliyorum cevabını aradığım hiçbir soru yok ardında. Zaten hiçbir cevap da gelmiyor öylece insanın kucağına.

Her şeye rağmen çok zaman önce tükettiğim bir bilincin kayıp parçasını bulurum umuduna yenilip...kapıyı aralıyorum.

Zihnimde bir geri sayım başlıyor, varlığın bilinmezine doğru...tüm vücuduma yayılan derin bir boşluğun ağırlığıyla eziliyorum. Bir telaş sarıyor ruhumu öyle tatlı olanından değil ama.

Kendimden tamamen geçmemek için sürekli adımı tekrarlıyorum...

Adım....

Adım....

Adım...uzaklaşıyorum her şeyden....kendimden.

Bir silginin ucunda topaklaşan kalıntılara dönüyor geçmişim...ve birazdan önemi kalmayacak hatırlamak için çabalaladığım adımın...adımların...hissediyorum.

İçimde yeni bir boşluğun ağrısı büyüyor ama ben çok bildik bir acıyla kıvranıyorum...yeniden doğarken ölmek gibi kendi çelişkilerimle yoğruluyorum.

Sanırım tek tesellim acının bana olan şefkati ama ben daha ne kadar dayanabilirim hiç kestiremiyorum...

Toparla kendini diyorum..adını söyle...

Adım...

Adı...

A...

....

Uzaklaşıyorum...

Mıda..

Ida..

Da...

A....

.....

Sonunda kayboluyorum...