Affet

Ben bilemedim... affet... Bildimde tüm bilinmesi gerekenleri, bir tek kanayan yanlarını bilemedim. göremedim.. affet.. Görülmesi gereksiz olanları izlerken,göremedim yıllardır acılara gark olmuş yüreğinden,göz yaşı misali sızan kan damlacıklarını.
Anlayamadım... affet... Anlaşılması en zor şeyleri anladım da anlayamadım gözlerindeki o mahsun,o derin,o yorgun,yıpranmış bakışın anlamını.Yıllardır ezilmişliğin verdiği umutsuzluğunu,deliliğindeki sessiz,inatçı,hırçın,öfkeli haykırışlarını da anlayamadım...affet...
Affet kavrayamadım hayatın aslında bir yalancı olduğunu,doğrudan yalan,yalandan nice doğrular doğduğunu. Gençliğime kandım hep,cahilliğime yandım,hep söylenenlere kandım da bir sana kanamadım.
Susuşlarımız vardı hep,konuşmayışlarımız,olsa da yüreğimizde sıcacık sevgi, sarılmayışlarımız vardı bizim... dizilsede hıçkırıklar boğazımıza , gözyaşlarımızı akıtmayışlarımız vardı... Ne kadar görmek istesekte gözlerimizde umut ve sevgiyi bizim göz göze bakışmayışlarımız vardı...
İşte tüm bu olmayışlarımız yüzünden anlayamadım yıllardır yaşadığın ızdırapları... bu olamayışlar yüzünden suçladım hep seni... affet...şimdi anladım olmayışlarımızın aslında imkansızlıklardan kaynaklandığını...
Affet beni ANNEM yeni anladım yıllardır tüm yalnızlığının içinde birde benim seni yalnız bıraktığımı...