Anlık Düşünme Telaşından Bir Adım Öteye

Beni anladığından şüphem var şimdi...
gidişlerin zaten ondandır bir yanıma telaş sararak sevgili...
yeni hayallere adım atmak adı altında katliamlara sebep olduğunu bilmiyorsun değil mi?
epeyce sitemli özneden eleyip ismini getirdim buralara,ne bilirsin zaten,bilemezsin ki sen...
hatıralar bizi birbirimize bağlıyor sözüne hiç inanmadım,inandırıldım sadece demekten öteye geçemiyorum,alışılageldik yalanlar üzerinde oynanırken hayat,kendi iftiramı seçip hangi renge bulasam!bilemiyorum...
Sahiplendiğim değerlerin gün gelip boş çıkma korkusunu duymak mı?yoksa her insanın bir kalıba sığmasını sağlamak mı? hangi seçim,ne kadar önemli farketmez artık,yeterince ufalıp;çaresizliğimize yer açtık zaten...
şimdi yürüyorsun tenha saydığın yüreğinle elele vermiş,taze kalabalıklar içerisinde sağa sola tebessümler kiralayarak,niyetinin tarife ihtiyaç duymadığını vurgularcasına uzanıyorsun yabancı sabahlara değil mi?
hey!
beni burda bekliyor bulamayacaksın,haberin olsun.yoksunluğa dayayacağım sırtımı,dilimde çıplak hecelerle karşılayacağım sessizliğe yakın kaldığım kadarıyla mevsimler ötesi feryadımı...
Hadi!
Durma!
Gençliğimin arta kalanınıda vur sırtına,git gidebildiğin kadar aklanmış saydığın şehirlere:
Git!
Huzur bırakma kullanmasını öğretenim kalmadıktan sonra,ıslanmadıkça dudaklarım aşk şerbetiyle,içi boş insan müsvettesi gibi kalacağım geride...