Anne Baba Beni Aranızda Hakim Tayin Etmeyin

Sevgili anne ve babacığım!
Ben sizleri çok seviyorum. Sevginiz benim için, kuruyan ve susuzluktan çatlamış topraklara yağmur neyse benim için de sevginiz odur. Ancak zaman içinde beni rahatsız edecek davranışlarda olmuyor değil. Bazen sizin için küçük bir çocuk oluyorken, bazen de tartışmalarınızda yargıda bulunmamı isteyecek kadar da büyütüyorsunuz. Ben ne anlarım büyüklerin yaptığı davranışların doğru veya yanlışlığından. Beni bu gibi durumlarda ne olursunuz hâkim tayin etmeyin.

Geçen gün yaşadığım hadise bunu bana çok iyi öğretti. Hatırlıyor musun anneciğim? Geçen gün babamla tartışmıştınız. Hem de yine sizden kaynaklanmayan bir sebepten dolayı. Konuyu hatırlıyor musun bilmem? Ama ben çok iyi hatırlıyorum. Nasıl mı? Çünkü evde en çok tartışmalarınız ve kavgalarınız onlar için oluyor. Yani büyük babam ve babaannem. Ve de aynı zamanda anneannem ve annemin babası için.

Ben bir türlü anlam veremiyordum, sizlerin yani büyüklerin bu kavgalarına. Onlar kendi evlerinde neşe ve huzur içinde otururken, sizler de onlar için huzursuz oluyordunuz. Ne garip değil mi?
İşte yine böyle bir kavganızın başladığı sırada annem bana yöneldi. ?Söyle bakalım kızım ben haklı değil miyim?? dedi. Ne diyeceğimi bilemedim. Diğer tarafta babam vardı. Yanımda annem. Öyle kötü oldum ki saygıdeğer anne ve babacığım, hiç sormayın.

Doğrusu bu konu hakkında karar vermek hiç de kolay değildi. Çünkü yargılayacağım insan nihayetinde babamdı. Onun hakkında yanlış bir şey söylesem, o bana gücenecek ve bana olan sevgisi solacaktı. Yok, annemin aleyhinde bir yargıda bulunsam, bu sefer annemin bana olan sevgisi solacaktı. Yani her iki durumda da kaybeden ben olacaktım.

Bundan daha önemli bir nokta var gibime geliyor. Ama onu benim söylemem, ne kadar doğru olur onu da bilmiyorum. Ben sizlerin arasındaki sorunu yargılayacak ve onu değerlendirecek olgunlukta değilim. Bu sadece sizlerin duygusal bir atmosferde söylemiş olduğunuz bir söz. Lütfen duygularınızı aklınızın rehberliğinde kullanın. Bana bir çok konuda ? sen küçüksün? derken böylesine önemli bir konuda büyütülmem inanın beni şok etti. Ve bir anlam veremedim.
Tabi bu ne gibi bir olumsuzluğu beraberinde getiriyor biliyor musunuz? Tabi tahmin etmediğimiz için böyle bir yola başvurup beni hâkim tayin ediyorsunuz. Bazen ben iç dünyamda öyle sinsi oluyorum ki, sizin bu davranışlarınız da beni sinsiliğe yöneltiyor. Nasıl mı?

Babamın menfi yaklaşımları olduğu zaman, hemen sen canım annemin yanına gelip, babamın aslında haksız olduğunu söylüyor ve seni yanıma alıyorum. Böylece sen masum annem, babama karşı benim lojistik desteğim oluyorsun. Tabi bunun tersi de mümkün. Evde senin öfkelenerek beni üzdüğün zaman da, hemen babamı lojistik destekçim olarak yanıma alıyorum. Böylece hâkim olarak benden çok da tarafsız olmamı beklemeyin. Kimin rüşvet ve iyiliği fazlaysa onun tarafına yargıda bulunuyorum. Ama bunu yanınızda değil de, ayrı ayrı olduğunuz zaman yapıyorum. Çünkü biliyorum ki yanınızda bir karar verdiğim zaman her halükarda bir müttefikimi kaybedeceğim. Onun için yargıda bulunmaktan kaçınırım.

Sonuç olarak sevgili anne ve babacığım, ben aranızda hâkim olamam. Çünkü 1- Ben bu olgunlukta değilim. 2- Aranızda kalmak hüznünü yaşamak istemem 3-Müttefiklerimden birini kaybetme korkusundan dolayı, böyle bir rolde tarafsız olmam ve doğru bir yargıda bulunmam mümkün değildir.
Bunun için lütfen bana böyle bir teklifte bulunmayın.