Artık Yastığım Bir Demet Papatya Kokar

Kendimi kaktüs gibi görüyorum. Sevginin 1 yudumu koca bi ömür toprağa bağlıyor köklerimi. Çoğu sevmiyor beni. Haksız da sayılmazlar. Canlarını yaktım çünkü. Çok insanın canını yaktım. Kimi bana dokundu, beni sevdi diye yandı. Kimine de öfkem eşlik etti. Ama ben hiçbirine nefret duymadım. Hayatımı şekillendirdiler, karakterimi, benliğimi. Kimisi güven duygusunu hissettirdi. Kimisi herkese güvenilmeyeceğini öğretti. Kimisi sahte sevgilerle gözümü boyadı. Kimisi gözümdeki yaşları sildi. Gün geldi dikenlerimi sapladım kimisine. Gün geldi bir bıçak gibi akıttılar kanımı. Ben de çok isterdim çiçeklerimin olmasını, ben de isterdim yapraklarıma arıların konmasını. Ben de isterdim bir sevgilinin saç örgüsünü süslemeyi. Ben de isterdim bülbülün gülü olmayı.

Olmadı,

Olmasın... Ben çiçeklerin en güzelini sevdim. Artık yastığım bir demet papatya kokar...