Aynalar Seni Söyler

Yüreğimin en mahrem odalarında koşuşturup durdum yıllarca sensiz. Senin kim olduğunu bilmeden, sana yazdım en güzel şiirleri. Güneş de yalnız doğdu her sabah.O da usanmadı benim gibi seni beklemekten.

Şarkılar söyledim yeni çıkanlarından. Yeni insanlar geçti hayat koridorlarından. El salladılar giderken son bir kez. Bakmaya mecalim bile olmadı. Onların hiçbirisi sen değildi, seni bilmeden önce de...

Kısa cümlelerin üstüne, uzun nefesler aldım senden önce. Koşmadan yoruldum bazen öyle ki; başlayamadan bitirdim birçok şeyi...Aynaya bakarak ağladım, tıpkı aynaya bakarak gülümsediğim gibi, içten, hesapsız...



...

Bir dağcı edasıyla ağır ağır tırmandım hayat yokuşlarını. Sensiz, sana doğru keşifler yaptım her gün doğumunda. Aldırmadım, ellerim bomboş döndüğüm gün batımlarında, seni bulamayışıma. Sürdürdüm seferimi günleri dizerek çile iplerine. Sardım sen diye, sana büyüttüğüm özlemleri. Sensizliği sevmekten geçti, seni bulmak için çıktığım yollar. Kendi başıma olmayı öğretti, dağ tırmanışları. Dik ve fasılasız yürüyüşleri sevdim, tıpkı seni beklemeyi sevdiğim gibi.

Yürek odalarında taşları yonttum yokluğunda. Çekiç sesleri eşlik etti, yoldan gelip geçenlere. Kimileri merak etti bu hareketliliği seni ararken, kimileri umursamadan geçti sana büyüttüğüm özlemleri. Hayatı resmettim gün geldi duvarlara. Nakışlar yaptım sevgi dolu mısralardan. Ağır ağır şekillendi bu ev, sessizce onardım kırıklıkları. Güzelleşti çöpler bile, sensizlikte biriktirdiğim. Anlamı oldu her şeyin, gözlerden damlayan yaşlar gibi, çekilen çilelerin de.

Aynaları kapıya doğrulttum, gözlerimi sana. İçeri gireceğin zamanı kestirmek içindi bütün dikkatim. Haykırışlarımı g/izledim, çınladı duvarlar yine de, sen geleceksin diye. Bilinmeyen bir zamanı öteledi, yürek çarpıntıları. Yaklaştıkça uzaklaştın dalgalar gibi aynama çarpıp. Tekrar tekrar daldım iklimine bir daha seni kaybetmemek için.

...

Aynalarla çözülen esrarengizlik. Ve bir çift gözün ardında bekleyen yıllanmışlık. Belli etmez aynalar içinde eriyen zamanı ya da belli etmek istemez aynaya bakanlar pörsüyen yanlarını. Taptazesin hala benim için dün ve gelecek gibi. Bu yüzden aynalar yalan söylese de seni terketmem. Gelmeyeceğini bilsem de beklemekten çekinmem. Sen benim aynamsın bütün zamanları kapsayan. Yüreğime yansıyan ışıksın, ufkumu zorlayan.

Aynaya baktığında beni görüp görmediğini sorma bu yüzden durup durup zamana.
Geçen günlere aldırmadan aynadaki yansımana tebessüm yolla...
Bir gülücük olup düşerim o zaman seni beklediğim yokuşlardan inip alnına
Bir öpücük kondururum bakarsın yalansız, nice zorluklardan sonra...

"Aynalar aslında hiç yalan söylemedi bana, seni saklamaktan b/aşka..."