Benliğime Mektup

Selam benliğim, ben geldim...
Uzun zaman oldu, biliyorum şu hayatta en çok kırdığım sendin sevgili benliğim.Öyle kuru kuru bir özürle de geçmez yaralar ve kolay unutulmaz senin sesini duymazdan gelip ona gidişim.
sen üzülmemek için yıpranmamak için kurallar koymuştun. Güzel hedefler vardı geleceğe dair ve sen içimden hep bana fısıldıyordun :"Sakın hedeflerinden vazgeçme, doğru zaman ve doğru kişi olduğundan emin olmadıkça kaptırma gönlünü kimseye..."Ah benliğim ahhh, dinlemedim seni, cahile bir sevdaya tutuluverdim ve kılıflar buluverdim hemen , ben de genç kızdım benim de sevmeye sevilmeye hakkım vardı herkesin bir sevdası vardı imrenirdim. Şimdi uzun zamandır gördüğüm ve görünce heycanlandığım kişi beni sevdiğini söylüyordu. Bunu duymak ne güzel şeydi Allah'ım, bu ne tatlı bir rüzgardı böyle ? Kapılıverdim o rüzgara evet dedim ona... Demez olaydım ya, dinleseydim ya benim düşünceli benliğimi... Demiştin bana içten içten, senin gibi sevemez insanlar, yarı yolda kalırsın yanlış insana güvenirsen duymadım seni,duymak istemedim .Nasıl duyaydım ilk kez böylesine çarparken kalbim!?
Sevdim,çok sevdim... Ben benliğimden geçtim,ben onu seçtim. Benlik senlik yoktu artık,biz vardık ölene kadar(güya!)
Hani her şeyin bir cezası vardı ya,ben benliğimi çiğnedim kendime ihanet ettim ve ihanete uğradım. Hani biz olacaktık ya, o çekip gitti başkasına. Ben kaldım bir başıma,ben beni kaybettim!
Bir boşluk kaldı geriye, bir anılar, birde gözyaşlarım... Kayboldum boşlukta kaybettim benliğimi,ahh benliğim... Biliyorum çok yakınımdaydın biliyorum yüreğimde saklanmış duruyorsun bir köşede oyunun en güzel yerinde en sevdiği arkadaşıyla küsmüş çocuk gibi saklanmışsın bir köşeye, bağlamışsın kollarını ,oturtmuşsun yüzüne hüzünle karışık küçücük bir umut ışığını,bekliyorsun "gel oynayalım" diyecek olan arkadaşının pişmanlık dolu bakışlarını...o arkadaşın da gözü seni aramıyor değil ya hani,anlamış hatasını,anlamış ihanetini de gelmeye yüzü yok hani...
İşte topladım pişmanlıklarımı, topladım umutlarımı, topladım cesaretimi sana geldim benliğim.şimdi milyonlarca özür dilesem geçer mi kırgınlığın? Yine eskisi gibi içten içe yol gösterir misin bana? Ben yine ben olmaya geldim,beni kabul eder misin benliğim?
Ben, en çok beni kırdım biliyorum,affet beni benliğim!

22 Ekim 2012 2-3 dakika 11 denemesi var.
Beğenenler (1)
Yorumlar (2)
  • 11 yıl önce

    İster kurgu olsun ister gercek cok guzel bir icdokus ve belki de öze dönüş her ne kadar bir kaç kelimenin aşırı tekrarı olsada bence böyle bir yazıda göz ardı edilebilir tebrikler kalbi başarılar

  • 11 yıl önce

    aşk, sevgi durumunda akıl ve gönül her zaman çelişir , kavgaya tutuşurlar , birini dinlediğinde diğeri pişmanlık verecek , yakıcı olacaktır . fakat gönlün akılla işi yok . bu bir yangındır acısı da tatlısı da güzeldir fakat acılar birer anı olunca güzelleşir. insan kendini bilmeye başladıkça her şey daha basitleşir fikrimce. affetmek konusuna gelince , sanırım önce biz benliğimizi affetmeliyiz , o zaten bizi affedecektir .