bıktım
her gün binbir umutla 'bu defa olumlu şeyler yazacağım bu defa umutlardan parlak yarınlardan bahsedeceğim' diyerek oturduğum masamın başından göz yaşlarımı silerek kalkmaktan yoruldum.Hep aynı şeylere kalem olmaktan her seferinde ölümü yalnızlığı geceleri karanlıkları yazmaktan bıktım.Bıktım uyanmayacakmış gibi islak yastıklarda uyuduğum uykulardan.beklemekten.Varlığın içinde yokluğu yaşamaktan.....
Neden bu kadar karamsarlık ve hüzün.16 yaşındaki cıvıl cıvıl bir genç kızın geleceğe dair umutları olmalı,hayalleri olmalı.Ölümü beklemek sana hiç yakışmıyor,güzel kardeşim
insan genelde iç dünyasını yanstır yazdıklarına. umutlardsan parlak yarınlardan yazmak istiyorsan öncelikle bunu içine aksettirmelisin. yüreğine sağlık çok güzeldi
denemelerin genel olarak bana şiir yazmaya başlamadan önceki gençlik zamanımı anımsattı.. anımsatmaktan çok bi kağıt üzerinde elime geçseydi gülümseyerek ne zaman yazmışım acaba diye üzerinde tarih arardım. sevgili cahide melankoli iyidir ama hayat umudunu kırmasına izin vermediğin sürece... eminim sende bi gün içten bi gülümsemeyle okursun yazdıklarını. yazmaktan vazgeçme