Bir vapurda intihar

Sanıyorum ki;bir daha vapura her binişimde,denizi her görüşümde o intiharı aklıma getireceğim. Bir de insanlığımızın hiç birşeyi farkedemediği gerçeğini.

Başkasının acısını asla umursamıyor oluşunu ve her solan çiçeği bir gün unuttuğunu. Nasıl unutabilirim tüm bunları şimdi? Birileri içten içe ölüyorken bizler öylece yanlarından geçip gidiyoruz. Oysa ki bir tebessüm etsek ölecek değiliz ama ne fazla geliyor değil mi iyilik? Kötülüğün üstüne bir yük gibi biniyor sanarsın.

Çok çabuk uzaklaştık güzel şeylerden. Baksana! İçimiz karanlık. Güneşli günler dahi inanmıyor kendisine,biz nasıl inanacağız?

Bir de intihar edenin cenazesine de gitmezsiniz. Günahmış,Allah'ın verdiği canı almış diye. Oysa hepsi yapamadığınız insanlığınızın yüzünden. Sebebi sizsinizdir ama bir an olsun kabul etmezsiniz. Fark etmediğiniz ya da edip öylece geçip gittiğiniz her an için vicdan azabı da duymazsınız. Dinlere,görüşlere sığınır o iki gramlık vicdanınızı rahatlatmayı denersiniz.

İşte İnsan olmak ne garip bir hâl aldı değil mi?

Şimdi denizler ne yapmalı intihar edenleri? 

11 Ağustos 2019 1-2 dakika 15 denemesi var.
Beğenenler (1)
Yorumlar