Bir yara gönlümde adı sen

Yalnızlığa bıraktım kendimi bel ki biri ellerimden tutar diye.Aylar geçti yıllar oldu ama yalnızlık tek dostum olmaya devam etti.
Sen olmayınca anladım ki çok zor bu hayat kalbimde ki acı tek kanıtı,İstanbul'da bir sonbahar daha yaşıyorum.
Rüzgarların savurduğu yapraklarla beraber bende savruluyorum dört bir yana,acım büyük adı sensizlik nede olsa seni sevmeyen anlıyamaz bu acıyı
Bir taş oturdu san ki gösüme hiç kalkmadı yıllarca üstümden ,Gidişin hala aklımda san ki dünmüş gibi bir istanbul sabahıydı.
Ağlıyordu gözlerim ardında ,içten içe yalvarıyordum bırakma beni sensizliğe diye ama bakmadın bile arkana gittin.Şimdi sensizlik var istanbul'da
her yeni gün gidişini hatırlatıyor bana , yıllar başaramadı seni unutturmayı hala hem aklımda hem kalbimdesin tarif yok bu sevdamın ,
hala tam burda kalbimdesin acı veriyorsun bana sadece bel ki ama acım sensin nede olsa, gönlümde bir yara olarak kalıcaksın bel ki bana
sadece acı veren ama vazgeçemem senden gözlerinden ,saçın bir tek telinden kolay mı vazgeçmek ,sen benden yıllar önce vazgeçtin ama ben
senden bir ömür boyu vazgeçmedim.Bel ki başkalarının kollarındasın şimdi.Bense hasretini sarılıyorum.Dayanamıyor artık sensizliğe bu bedenim
acı çektiriyor bana bu hayat göz yaşlarımla dolu odam her biri karesi her bir zerresi sen gittin ama anıların kaldı arkanda bana hem acı yaşatan
hemde küçük bir tebessüme sebeb olan anılar , elleri mi açıyorum her gün hiç bıkmadan allaha ne olur ne olur dönsün diyorum.Şimdi oturmuş cam
kenarına senin ayak seslerini bekliyorum.

28 Eylül 2008 1-2 dakika 7 denemesi var.
Yorumlar