Biz !

Ayrıydı dünyalarımız hep, siz ve biz.. Neden ayrıydı ? Birlikte olamadık mı ? Tadını çıkaramadık mı ? Kıskandık mı ? Ezildik mi ? Ne oldu siz ve bize ?

Bizim olduğumuz yol farklıydı. Heidi'nin, Peter'le sürüyü gezdirdiği, çiçeklerle dolu dağları olan bir yol değil. Güneşin içimizi ısıttığı bir yol değil. Kuşların cıvıl cıvıl öttüğü, ormanların inanılmaz güzellikler taşıdığı bir yol değil. Güvenle yürüdüğümüz bir yol değil. Bu yol başımızı öne eğip, karşımıza çıkan çukurlar yerine, mutluluğun çıkmasını beklediğimiz yol.

Yola yeni katılanlara "Hayrola, kayıp mı oldun ?" diyemeyiz biz. Kabullenemeyiz biz mutlulukları. Hazmedemeyiz biz gülümsemeyi. Biz, biz, biz. Başaramayız biz başarmayı. Mantıklı düşünemeyiz. Yanlış gökyüzünü paylaşırız biz. Peki ya siz ?

Biz yitirmişiz yaşama bağlanan umutları. Biz beceremeyiz ölüm çığlıkları atarken, umut şarkıları söylemeyi. Ağlarken fışkıran gözyaşlarının, aslında giden ve asla dönmeyecek olan karanlık günler olduğunu bilmeyiz biz.

Fakat yaşayabiliriz biz. Biz birbirimizle yaşayabiliriz. Biz birlikte yaşıyoruz. Acıların telâfisini birbirimizde buluyoruz. Biz kan içip, kızılcık şerbeti diyemesek de, güneş doğmadan yaşayabiliyoruz.

Şimdi bakıyorum da, siz de bizdensiniz. Siz bizsiniz ! Değişen tek şey; B negatif kana, biraz daha B negatif kan eklenmesi..