Bize Dair

Az önce rüzgar geçti bu sokaktan. Ne varsa alıp götürdü senden kalan . Az önce s/essizce bağırdım rüzgarın ardından. Geri getirmedi senliğimi . Sokağa döktüm ben de çaresizce, sensizliğimi.

Oturmuş güneşi seyrediyordum az önce . Henüz rüzgar ayrılık bestesini dillendirmemişti bu sokakta. Sana bana dair hayaller kuruyordum güneşin altında. Gölge etmesine izin vermiyordum hiçbir şeyin. Bize dair de bir şeyler olsun istiyordum yeryüzünde.
...

Az önce ya da az sonra, hatırlamıyorum tam zamanını. Sen çıkageldin aşk şehrinden. Rüzgarları sordum sana. Ateşe rüzgar gerek dedin eğilip yüreğime. Sakince yanmak yakışmaz dedin sevgiliye. Oysa ben küçük bir ışığına razı olmuştum aşkın. Fırtınalar ortasında sensizlikle savaşmak değildi muradım ...

-Sus! Dedin...Dudakların yalnız aşkı söylesin. Ha bir kıvılcım, ha da kocaman bir yangın! Ne farkeder sevgilim! Sana aşk yakışır. Bize sabretmek...Ama bekleme rüzgarları, geri getirmez gideni ...Sen rüzgara karşı söyle en güzel şarkılarını. Hiç ölmesin aşk...

Bize dair bir şeyler buldum sonra zamanla rüzgarda. Rüzgar da ayrılığa aşina . Nice canlıyı sürükledi de ansızın, dert yanmadı yüreğindeki savrukluktan kimseye. Rüzgar işte tutunamadı bir yere. Tutunmasını istemedi kimsenin hiç bir yerde. En çok onun bir evi olsun isterdim. Durup dinlensin yüreği kökünden sökülmüşlerin ikliminde ...

...

Rüzgardan sonra hiç ısınmadı bu sokak. Hep üşümüşlüğü sindi havaya, savruk yüreklerin...Sokak lambasına yansıdı titremeler. Işığında salladı o da, bir umut diye altında oturanları. Güneşten sonra ilk ve son durak sokak lambası oldu sevgili! Karanlığa inat gülümsedi geceleri... Ben yine aynı sokakta oturdum senden sonra. Adını aşk koydum rüzgarla gidenlerin. Tutunamayanlardan olmamak için sıkıca sarıldım taşlara .Her üşüdüğümde bize dair sıcak düşler ekledim yürek evime. Rüzgar düşlerimde seni alıp götürmesin diye sağlamca ilikledim sonra seni yüreğime. Rüzgarlara karşı hep bir korku taşıdım içimde .Oysa zayıftı rüzgar. Bir yerde tutunamayacak kadar halsizdi aşk yönünden .Her defasında daha sert eserek, kapattı rüzgar kimsesizliğini. Zorla alıp götüremeyince gitmesi gerekenleri, yerinden söküp aldı öyle ki. Sardı içine, savurdu günlerce ...

Günlerdir s/essizim şimdi, günlerdir sensizim. Rüzgara küsmedim, aksine rüzgara savuracak kadar büyük bir aşkın sahibiyim diye sevinçliyim. Rüzgar almadı aslında, ben rüzgara saldım senliğimi. İlmek ilmek işledim sonra yüreğimde sensizliğimi...Şimdi sana dair cümleler kuruyorum, yüreğim yüreğine yaslanmış ...Kalanlar kadar gidenlerin de adını rüzgar koyuyorum, kader benim kaderim, en güzeli kabullenmekmiş... Şimdi başımı omzuna koydum aşkın...Kederlerimi ise rüzgara ...Bize dair bir fasıl daha varmış . Belki rüzgarların son bulduğu yerde...


...

Ne kadar uzağa gitsen de sen de rüzgarın sesini dinle! Sana, bana, bize dair mırıltılar bulacaksın içinde. O şarkı bizim şarkımız en çok sevgili! Güneşe küsüp, rüzgara yaktığımız ağıtlarımız...Rüzgar da bizim gibi serseri baksana. Ahlar, ayrılıklar, vakitsiz yalvarışlar var uğultusunda...Her şeyini bıraktığında yere, artık rüzgar yaşamayacak... Bu yüzden dünya durdukça, rüzgar durmayacak...

Güneşi ve rüzgarı bırakıp olduğu yerde, sevginden bir ışık çiziyorum kendime... Ne olursa olsun seveceğime yemin ediyorum kendi kendime...Hafifçe esen rüzgar, üşütmüyor içimdeki seni ilk defa...Ilık ılık dolaşıyorsun yüreğimde... Rüzgarla aynı şarkıyı söylüyoruz ikimiz de... Dünya dönüyor ama biz dönmüyoruz sevgili! Bu defa sımsıkı tutup bırakmıyoruz ellerimizi... Bize dair de gerçekler konuşuluyor masallar ülkesinde... Masal perilerinden uzaklarda, aşk gerçeğiyle yüzleşiyoruz son defa...

Aşk masal olmaktan çıkıyor...Sevgiden çizilen yollar, sonsuzluğa akıyor...