Bizi Çok Sevdim

Yazma niyetim yoktu hiç. Parmaklarım kelimelere küsmüşlerdi oysaki. Sen yoksun ama ben yine güldüm, ağladım, sevdim, yazdım, okudum, dinledim, gördüm... Ne kadar da doğruymuş söylenenler! 'Hayat devam ediyormuş...' Beni anlarsın sanıyordum, yalnızlığımı alırsın akıl hastanesinden, verdiği zararları da ödersin, içine ta içine, en içine çekersin beni sanıyordum. O zaman yalnızlık da mutlu olurdu kendince. Bu yaşlar hep akacaklar mıydı gözlerimden yüreğime? Devran dönmeyecek miydi, hiçbir şey değişmeyecek miydi?
Çok yalnızım... Yalnızlık da gitti, bir başıma yalnızım. Hiçbir kalabalık beni sana çağırmıyor. Duyuyor musun? Kimsesizlik konuşuyor. Bak mevsimler de geçip gidiyorlar, ne karanlıklar çürüttüm bilmece dolu yaşantımda! Tek aydınlığım sendin, kaybettim.
'Kazanılmayan hiçbir şey kaybedilmezdi, öyle demiştin' dersin. Hayalini kaybettim, yanı başımda durur, acı dolu saatlerimde teskin ederdi. Bugün sana geldim, bu sabah sana geldim rüyamda. Orada bile beni görmedin. Rüyamda bile beni istemedin. Hani rüyalar tatlı biterlerdi?
En acı sahnesinde uyandım, düşlerimden de aldın seni, kime karalıyorum şu satırları inan, bilmiyorum.
Sen kimdin, neydin, neleri alıp gittin benden bilmiyorum.

İkiz günlerimin ikiz satırları doğuyor gecelerime. Anlarsın sanıyordum, herkes gitse bile sen kalırsın, yoldaşlığını kesmez, serin sabahlarında dertlerine ortak edersin sanıyordum.
Razıydım, razıydım be sevgili! Ne kazalar atlatmıştık düşlerimde, hepsi sanki gerçekti ama aşk doluydu, özeldi. Razıydım senden gelecek olan gök gürültülü sağanak yağışlı yağmurlara, razıydım senden gelecek olan karlara ve deli fırtınalara!
Biliyorum, her insan en çok bencil aslında. Mutlu sabahlarına uyanmak lâzımdı şimdi. Gecen bile olamadım.

Bir kız vardı, hatırlar mısın?"Selam beni hatırladın mı?' diyerek başlamıştı sözlere, hatırladığına, hatırlayacağına pişman olmuştun. Sevmişti seni delice. O kız bendim, kör vicdanınla gemileri yakan da sendin! Aylar yılları kovaladı, kaçan hep kovalanırdı zaten... Bak ben yaşadım, sen yaşadın, zaman da geçti gitti kendince. Bana seni vermedi. Seni istedim senden, bana kendini vermedin...
Hiçbir amaç gütmeden saf, katıksız bir aşk olacaktı bu...
Af dilerim kendimden. Bak duvara ittim kendimi, saçımı çektim, tokat attım, ayağıma bastım yanlışlarımın... Tek bir doğru bulamadım kendimden yana içinde... Benden yana ne kadar yanlış varsa hepsiyle doldurmuşsun içini, doğrularıma yer kalmamış. Ağlayamam, artık ağlayamam sevgilim, kapat gözlerini; gün, dünün vakti değil; gün, teslim alıyor bugünü, senden ayrı ben'in son nefesleri...
Nefesimi aldın. Hangi sitemin içini doldurursun vicdanınla, hangi biri yeter ki sana? Yalan! Boşuna çırpınma, aşkların da, mutlulukların da yalan...
Yaşadım, yaşayabildim. Söyle, eller aldı mı ellerini ellerine? Güldün mü sahiden?
Hep sorarım, hep cevapsız kalır sorularım. Sussam ben de senin gibi...
O vakit biten bir aşkın cenazesinde ikimiz için bir yer kaparım. Başrolde biz...
Olmamış olan, yalanlarla başlayan biz... Bizi sevdin mi?
Son kez öp, bağrına bas, ben bizi çok sevdim...