Boşluk

Zamanla monotonlaşıyor hayat. Her gün aynı şeyleri yapmanın sıkıcılığına aile içi sorunların yükü de eklendiğinde, hele bir de iletişim kurulamamaktaysa, bunalım başlıyor.

Korkusuzca severken bitiveriyor her şey ve sevgimizin gölgesinden korkar hale geliveriyoruz. Fakat öyle bir yürek ki bu bize verilen, ağzı açık kap misali boş duramıyor ve içindeki mayi, daha yoğunu gelmeden ortamı terk etmiyor. Boşluk dediğimiz dahi dolu, havayla da olsa... Dünyada boşluk yok. Mutlaka lüzumlu şeylerle tıklım tıklım... Detaya inersem, iyice karışacak aklım. Çünkü lüzumsuz yaratılan bir şey yok.

Beraber olduğumuz kişinin fiziki veya ruhi gidişiyle boşalan yer, aslında bir an bile boş kalmıyor, kalamıyor. Birisi çıkarken yavaş yavaş bir başkası giriyor. 'Mart içeri, pire dışarı' derler ya işte öyle... Bazen de yenisi gelmeye başlayınca eskisi mekânı terk etmek zorunda kalıyor, aynı hızla. 'Eski tavuk kişe kişe, yeni tavuk gir kümese' deniyor halk arasında buna. 'Eskiye rağbet olsaydı, bitpazarına nur yağardı' diyenler de var.

Birbirlerini deli gibi severek evlenenlerde dahi bir süre sonra tatsızlıklar başlıyor, aralarında hiçbir uyumsuzluk olmasa bile yakın çevreden kaynaklanan sorunların damlaya damlaya sabır mermerini oyması neticesinde başlayan feveranlar ve isyanlar, bir süre sonra soğukluğa sebep oluyor. Uzaklaşılıyor her şeyden... Eşten, evden hatta evlattan... Yaşamdan uzaklaşıldığı da gözlenenler arasında. Hayatın anlamsızlaştığından, yaşıyormuş gibi yapıldığından, güya yaşandığından bahsedilmeye başlanıyor. Doping gerektiği düşünülüyor. Yaşam enerjisi... Taze kan...

Arayış içine giriyor kişiler. Bazıları çeşitli meşguliyetler buluyorlarsa da kendilerine, nefes alabilmek için bazıları da arkadaş arıyor, kafa dengi, boşalabilmek için. İçlerinde epeydir biriken sırlarının mayalandığını, taşma zamanının geldiğini, artık daha fazla taşıyamayacaklarını hissettiklerinde önce bir dert ortağı arıyorlar. Genellikle dert ortağının da benzer sorunları oluyor. Ortak sorunlar, kolayca kaynaşmayı ve birbirlerinden uzak kalamaz hale gelmeyi sağlıyor. Görünüşte mükemmel bir beraberlik, aslında denize düşenin yılana sarılması nevinden, büyük ihtimalle sonu hüsran olacak bir macera başlıyor.

Bir yıldızın çekiminden kurtulan gezegen, mutlaka başka bir yıldızın çekimine girecektir. Onun etrafında dönmeye başlayacaktır artık. Artık her şey o merkezlidir, hayata tutunma dalı ya da kök ucu odur. Masanın altındaki mıknatısa göre hareket eden bir demir parçasıdır, uzakta kalsa da.

Ne bulmuştur onda? Önce dinleyici bulmuştur, kimsenin kimseyi dinlemek istemediği bu devirde, sonra da anlayış... Şiddetle istediği; kafa dinlemek için yalnız kalmak, yalnızlık sıkınca da hayatı paylaşabileceği kişiyle rahat ve huzur içinde yaşamaktır. Aklına gelmez, o ilişkinin de öncekinden farkının olmadığı, insanın kaderinden kaçamayacağı. Aynı filmdir tekrarlanacak olan. Gelen, gideni arattıracaktır, bir süre sonra. Elin iyisinden, kendi kötüsü daha iyidir. Çocuklarının anası ya da babasıdır, en azından. Yaşananlar vardır. Zor günlerdeki güçlüklere birlikte göğüs gerilmiştir. 'El âlem ne der?' düşüncesi, bir de vefa vardır ve de merhamet...

Vazgeçilmezlikten de vazgeçilmesi gerekir bir gün. Tilkinin geleceği kürkçü dükkânıdır. Sabreden kazanmıştır. Neyi ne kadar kazandığı şüpheli olsa da kaybettiğine kavuşmuştur, en azından diğerine karşı galiptir. Gerçi hiçbir şey eskisi gibi olmayacaktır ama beraberlik sürebilecek, evlat hatırına çiğ tavuk yenecektir.

Eskisi gibi bakamayacaklardır birbirlerine, önceki gibi dokunamayacaklardır. Meyveye iğne batmıştır bir kere. Bere almıştır ilişki. Yavaş yavaş da olsa çürümeye mahkûmdur ama yapacak bir şey yoktur. Gittiği yere kadar gidecektir.

Sayılı günlerdir kalan. Öyle de böyle yaşanacaktır. Nasıl olsa bitimlidir, hayat. Eninde sonunda bitecektir. Bir yerlerde saniyeleri sayan biri vardır, aylar yıllar umursamadan savrulurken. Ölüm haberleri okurken müezzinler, adım adım menzile gidilirken, o kaçınılmaz gerçek karşıda dağ gibi dururken, vururken alınlara mezarlığın soğuk yeli, enselerde dolaşırken Azrail'in dakik eli, aşk aranır son nefese kadar, bıkıp usanmadan.

Aşk aranır, yana yakıla! Oysa aşkların en güzeli, bere almayanı, gün geçtikçe artacak ve sonsuza kadar sürecek olanı, Allah aşkıdır. Diğerleri sadece birer eskizdir. O'na kavuşmadan, tam anlamıyla huzur ve mutluluk bulmak mümkün değildir.

***