Büyük SevdaLar

Büyük sevdalarda bitermiş birgün. En deli sevgililer bile ayrılırmış zamanları gelince. Hiçbirşeyin sonucu kesin değilmiş demekki. Mutlu olmak olduğu gibi,üzüntüde varmış aşkın sonunda..
Herşey tahmin üzerine kurulu demekki. Aşık olurken kesin mutlu olacağız demiyoruz ya da hayatımın erkeğini buldum artık diyemiyoruz. Sadece başlıyoruz işte.Sonunu bilmeden.Öyle.. Seviyoruz,tutku dolu,aşk dolu,adam gibi seviyoruz 'adamımızı'. Güveniyoruz,sırtımızı dayıyoruz o adama. Ömrümüz adamaktan,yıllarımızı feda etmekten kaçmıyoruz. Dimdik duruyoruz tüm engellerin karşısında. Ana gibi koruyoruz sevdiğimizi. Ve belkide o yüzden bu kadar çok kırılıyoruz. Aynısını yapamadığı için sevdiğimiz adam.Onu sevdiğimiz kadar,bizi sevemediği için. Feda edemediği için kendinden. Ayrılırken,o yüzden ağlıyoruz durmadan. Sel oluyor gözyaşlarımız,taşıyor. Ne kadar çok sevdiysek,ne kadar çok aldıysa bizden,ne kırdıysa kalbimizi,acımız o kadar büyük oluyor işte.
Her gelen bişeyler koparıyor bizden,bir parça alıyor yüreğimizden. Her gidenin ardından biraz daha güçleniyoruz aslında. Acılarımız arttıkça olgunlaşıyoruz. Acılarımızla büyüyoruz kardeşmişçesine. Bir süre sonra doğal karşılıyoruz bunları. Eskisi kadar incitmiyor gidenler ve biz yıllar geçtikçe daha da susuyoruz.
Ve yıllar geçiyor,biz hala aşık olmayı öğrenemiyoruz...