Çaresizlik

Öyle bir sızı ki içimdeki çaresizliğin pençesinden kurtulmaya çalıştıkça daha derinlere iten. İçindeki sevdanın ayak sesleri üzerine üzerine geliyor günbegün ama nafile bir mücadele içinde bocalayıp duruyoruz ikimizde. Ben senin bastonun olmaktan yorgun bitap bir halde hala bana sevgimizin ne kadar güçlü olduğuna dair bişeyler söylemeni bekliyorum. Sense kaybolmuşsun gecenin karanlığında gündüzler bile seni bana getirmiyor. Her yeni güne bir cemrenin düşmesini bekler gibi gözüm açık bekliyorum. Bekliyorum elimden tutup beni bu karmaşadan kurtardığın günü. Hiçbir şeyin tesiri altında kalmadan sadece bize ait olan sevgimiz için bişeyler yapmanı bekliyorum. İkimizinde hayallerinde olan düğün gecemizi düşünerek yatıyorum her gece yatağıma. İkimizde sorgusuz sualsiz mahkum edilmiş düşüncelerin elinden bir türlü sıyrılamıyoruz. Yalnızlık ne kadar zor. Ailenin bizi sürüklediği bu hükümsüz duygularımıza sahip çıkman için daha kaç yıl beklemeliyim ne olur söyle. İçimde çığlık çığlığa bağıran aşk sözcüklerinin benden uzaklaştığını niye görmezden geliyorsun bilmiyorum. Dur demek bu kadar zor mu? Etrafındaki seslere artık dur demek. Boğazına sarılmış nefes almanı bile zorlaştıran bu karamsar duygulardan, hayata karşı korkularından, yüzündeki gülümsemeyi alan o hain seslere artık dur demelisin. Yoksa fırtınanın peşine bir yolcu daha takılmış olucak. Yoksa ben sağır olucam. Yok olan sevgimiz olucak. Lütfen seni sen yapan şeylere sahip çık. Ellerin ellerimdeki sıcaklığı heba etmesin. Sana açılan bu kalbe sahip çık. Şimdi hayalini kuruyorum bir atın tepesinde ön iki ayağı havada dünyaya kafa tutar halini , yüzünü güneşe çevirmişsin , güneş var gücüyle ısıtıyor yüreğimizi , belime dolanmış ellerin , boynumda hissettiğim nefesinle birlikte dört nala kendi hayatımıza koştuğumuz zamanı. Bütün kalbimle sana inanıyorum. Bir gün yaşayacağız hayallerimdeki o anı. Bir gün birlikte kuracağız yeni hayaller.